De wereldeconomie zal in 2018 bijna gezond aanvoelen. Geniet ervan zo lang het duurt. Dat zegt Leo Abruzzese, algemeen directeur Overheidsbeleid van The Economist Intelligence Unit.
Tien jaar na het begin van de Grote Recessie en na het decennium van economische malaise dat erop volgde, zal een gevoel van algeheel welbevinden overheersen. De deflatie is gebannen, de lonen bewegen zich langzaam omhoog en economieën groeien bijna overal.
Zelfs de centrale bankiers, die schaamteloos geld hebben bijgedrukt, zullen zich meer gaan gedragen als bankiers die zorgvuldig nadenken over wat ze met hun geld gaan doen. Net op tijd voor nieuwe zorgen. Kan 2018, nu het herstel vaste vorm krijgt, de weg voorbereiden voor de volgende recessie?
Wereldwijd was de productiestijging in 2017 de snelste sinds 2010, en toch was het geen uitgelaten jaar. De mondiale groei pufte voort met 2,9 procent, minder dan de 3 procent die ooit als gemiddeld werd beschouwd.
In 2018 zal de groei nog iets trager zijn met 2,7 procent, maar dat verbergt een hoopvollere realiteit: alle grote economieën zullen vooruitgang boeken. Amerika en de Europese Unie zullen groeien met een respectabele 2 procent.
Eurozone aangename verrassing
Brazilië en Rusland hebben hun recessie achter zich gelaten, de vroegere tijgereconomieën zoals Indonesië en Maleisië zullen met een pittige 5 procent uitpakken en India zal racen met bijna 8 procent. Alleen het door schulden geplaagde China ziet er verontrustend uit, maar de meesters van het Middenrijk zullen nog genoeg vraag creëren om de groei tot bijna 6 procent te duwen.
Het begin van het einde van het herstel: ‘Geniet ervan, nu het nog kan’
De eurozone is een aangename verrassing. Ze heeft het afgelopen decennium twee recessies te verduren gekregen en was bijna uiteengevallen. Nu loopt ze bijna met veerkrachtige tred. Het consumptiekrediet nam een hoge vlucht, het economische vertrouwen is het hoogste in tien jaar en de werkloosheid daalt. Europa zal geen boom beleven omdat de vergrijzing en lage investeringen de groei belemmeren en de brexit de toekomst van de hele EU overschaduwt.
In Amerika zullen de beloften van Trump over grootscheepse belastingverlagingen en infrastructuurprogramma’s van biljoenen dollars nog niet worden ingelost. Ook al zal hij op beide blijven aandringen, toch zal de economie niet opleven met de aanhoudende 3 procent die hem voor ogen staat. Er zijn te veel mensen gestopt met werken en bedrijven investeren niet genoeg. Maar de arbeidsmarkt is gezond en de lonen stijgen. Dus zal de groei doorgaan.
China is de onbekende factor. President Xi Jinping lijkt eindelijk werk te maken van het laten leeglopen van de economische zeepbel. De regering is al begonnen met het terugdraaien van de productiecapaciteit en het afbouwen van vastgoedportefeuilles. De volgende stap zal een renteverhoging zijn.
Toch zorgen
De zorgen beginnen vanuit historisch perspectief. De wereldeconomie heeft de neiging om elke acht tot tien jaar een recessie in te gaan. En de vorige is in 2009 geëindigd.
Recessies beginnen doorgaans als centrale banken in een poging om de economie in bedwang te houden, de rentetarieven te veel en te snel verhogen. En Amerika’s Federal Reserve zal de tarieven in 2018 drie keer verhogen na drie verhogingen in 2017.
De Fed zal ook beginnen met de afbouw van haar enorme hoeveelheid activa. Hogere Amerikaanse rentevoeten zijn de kanarie in de kolenmijn van de wereldeconomie. Ze voorspellen het einde van kredietcycli wanneer steeds meer bedrijven en consumenten hun schulden niet meer kunnen voldoen en kondigen massale kapitaalvlucht aan uit opkomende markten. Hogere rentevoeten kunnen ook grote correcties op aandelenmarkten oproepen.
Velen hebben het gevoel dat 2018 slechts het begin van het echte herstel is. In feite kan dat juist het begin van het einde ervan betekenen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier