Economische fundering van Turkije wankelt

Er zitten dan toch barsten in het Turkse groeiverhaal van de jongste tien jaar.

Er zitten dan toch barsten in het Turkse groeiverhaal van de jongste tien jaar.

Met de opsluiting van journalisten, de inperking van het alcoholverbruik en andere autoritaire maatregelen toont de neo-islamitische premier Tayyip Erdogan steeds meer zijn ware gelaat.

Het kappen van bomen in een klein parkje in Istanboel deed de emmer overlopen. De seculiere en hoogopgeleide Turken in de grote steden gingen massaal de straat op.

De Turkse munt en de beurs zakten al enkele dagen, de protesten gaven de verkoopgolf een duw in de rug. De schade op de obligatiemarkt bleef beperkt, al was dat allicht te danken aan de tussenkomst van de Turkse centrale bank. Ook in andere opkomende markten trokken beleggers hun geld terug na tekenen van een heroplevende Amerikaanse economie. In Turkije waren de protesten een extra reden om te vluchten.

Dat vluchtgedrag van buitenlandse beleggers toont de broze economische flank van het tienjarig Erdogan-bewind. Het tekort op de lopende rekening is van 0,3 procent van het bruto binnenlands product in 2002 opgezwollen tot 5,9 procent vorig jaar, blijkt uit cijfers van het Internationaal Monetair Fonds (IMF). Tot nog toe heeft buitenlands kapitaal het gat gedicht.

Maar oplopende spanningen kunnen de liefde van de buitenlandse beleggers vlug doen afkoelen, met oplopende rente, krimpende investeringen en ineenzakkende groei als gevolg. Daar kan geen traangas tegenop.