‘De gezondheidszorg splitsen volstaat niet’

De echte discussie gaat over hoe je de vastgeroeste patronen en verworvenheden in de zorg kunt afstemmen op de moderne behoeften, zegt Trends-redacteur Roeland Byl.

De relatieve stilte over de regeringsonderhandelingen tussen de PS en de N-VA is veelbetekend. Een compromis lijkt in de maak. Een verdere regionalisering van de gezondheidszorg wordt wellicht de pasmunt voor een akkoord. Op het terrein is nagenoeg de hele sector vragende partij om de bevoegdheidschaos van de zesde staatshervorming op te ruimen.

Dat negen ministers bevoegd zijn voor de gezondheidszorg van ruim 11 miljoen Belgen, is uitgegroeid tot een symbool van het Belgische bestuurlijke surrealisme.

Maar wie denkt dat regionalisering de uitdagingen in de zorg oplost, vergist zich. De onderfinanciering van de ouderenzorg, de gebrekkige ziekenhuisfinanciering en een prestatiegerichte logica blijven problemen die een geregionaliseerde ziekteverzekering net zo goed moet aanpakken.

Daarom is het pleidooi voor een splitsing van de ziekteverzekering een vals debat. De echte discussie gaat over hoe je de vastgeroeste patronen en verworvenheden in de zorg kunt afstemmen op de moderne behoeften. Die zijn in een vergrijzende samenleving, waar chronische aandoeningen welig tieren, anders dan begin de jaren zestig toen acute zorg de norm was. Bovendien is het goed te beseffen dat verbouwingen aan de ziekteverzekering veel tijd en energie opslorpen. Een duidelijk meerjarenplan is een must.

Als de N-VA straks een verdere regionalisering van de zorg als trofee op tafel legt en de PS het behoud van een solidair gefinancierde sociale zekerheid bij haar achterban als een overwinning verkoopt, is te hopen dat de echte hervorming verder gaat dan het herkalibreren van de macht in een pot met 30 miljard euro belastinggeld.