‘De Belg kan niet eeuwig rekenen op de werkloosheidsuitkering’

De Belg kan niet eeuwig rekenen op de werkloosheidsuitkering en moet een actievere rol spelen in de zoektocht naar een baan. Dat zegt Trends-redacteur Alain Mouton.

Sinds januari 2015 zijn al 30.000 Belgen hun inschakelingsuitkering kwijt. Tegen het einde van dit jaar zullen dat er 60.000 zijn, leren cijfers van de Waalse socialistische vakbond FGTB. De inschakelingsuitkering (de vroegere wachtuitkering voor schoolverlaters) werd onder de regering-Di Rupo beperkt tot drie jaar. De regering-Michel heeft het systeem nog verstrengd. Zo moet men minstens met succes middelbare studies hebben afgerond om recht te hebben op een inschakelingsuitkering.

Dat het aantal geschorste trekkers van een inschakelingsuitkering toeneemt, is niet verwonderlijk. De meesten onder hen zijn geen jonge schoolverlaters maar dertigers en veertigers die nooit of amper gewerkt hebben. 66 procent van hen woont in Wallonië. Ze zijn vooral in de PS-bastions terug te vinden waar de socialistische politici de achterban vertelden dat ze niet op zoek moesten naar werk. De PS zou ervoor zorgen dat ze altijd op een uitkering zouden kunnen rekenen. En dan beperkte uitgerekend de regering-Di Rupo de inschakelingsuitkering in de tijd. De socialistische vakbond wil nu dat die maatregel wordt teruggeschroefd wegens te hardvochtig.

Eigenlijk is het omgekeerde nodig. De beperking in de tijd van de inschakelingsuitkering moet de eerste stap zijn van een proces dat op termijn alle werkloosheidsuitkeringen beperkt. België is een van de weinige landen waar dat nog niet het geval is. Zo’n beperking in de tijd van de werkloosheidsuitkering zou een belangrijk signaal zijn: de Belg kan niet eeuwig rekenen op de werkloosheidsuitkering en moet een actievere rol spelen in de zoektocht naar een baan.

Maar politiek blijft dat taboe. Nochtans zou een beperking in de tijd van de werkloosheidsuitkeringen het sluitstuk zijn van een moderne arbeidsmarkt, naast de maatregelen die nu al bestaan of onlangs genomen werden: loonkostenverlagingen, de activeringsmaatregelen van de regionale bemiddelingsdiensten en flexibiliteitsmaatregelen, zoals tijdelijke werkloosheid en soepelere regels voor uitzendarbeid.