‘Brazilië gaat juichend naar de ondergang’

“Het economisch herstel van Brazilië wordt een loodzware taak, en het afzetten van president Rousseff zal daar weinig aan veranderen”, schrijft Jozef Vangelder, redacteur bij Trends.

Er steeg gejuich op in het Braziliaanse Lagerhuis toen dat vorig nacht de weg vrijmaakte voor de afzettingsprocedure tegen de Braziliaanse president Dilma Rousseff. De dagen van Rousseff – die haar populariteit zag zakken als een steen in een vijver – lijken geteld, zeker als ook de senaat in de komende weken zijn zegen geeft voor de afzettingsprocedure.

Op zich is de stemming in het Lagerhuis een hoopvol teken. De democratie werkt nog in Brazilië, min of meer. In veel andere wankele economieën, zoals Turkije of Rusland, is de democratie broos of helemaal monddood.

De vraag is of de afzettingsprocedure Brazilië ook vooruit helpt. Volgens de parlementsleden maakte Rousseff zich schuldig aan het verdoezelen van begrotingstekorten. In werkelijkheid dient de afzettingsprocedure als een afleidingsmanoeuvre. Honderden parlementsleden worden genoemd in het enorme corruptieschandaal rond het staatsoliebedrijf Petrobras. De zaak heeft het land in een verlammende politieke crisis gestort.

De perikelen dreigen nog weken en maanden aan te slepen. Dat kunnen de politici zich niet veroorloven. De economie kampt met een harde recessie. De werkloosheid schiet omhoog, het begrotingstekort zwelt op en het gevaar op hyperinflatie dreigt.

Het economisch herstel wordt een loodzware taak, en het afzetten van president Rousseff zal daar weinig aan veranderen. De technocraat en bankier Joaquim Levy, in januari 2015 aangetreden als minister van Financiën, moest het overheidshuishouden redden, maar hield het nog geen jaar vol. Als het tot een afzetting van Rousseff komt, moet de 75-jarige vicepresident Michel Temer het overnemen. Maar ook zijn naam is gevallen in het corruptie-schandaal, in tegenstelling tot die van Rousseff.

Meer van dezelfde politici, het zal niet meer werken voor Brazilië. Het land moet af van zijn Byzantijnse politieke systeem _ in het parlement zitten 28 partijen – en het moet werken aan echte hervormingen. De economie is te afhankelijk van de grondstoffenexport, de industrie is afgeschermd van buitenlandse concurrentie en de productiviteit is te laag. De bureaucratie is oeverloos, en bedrijven steken ontzaglijk veel tijd in het doorploegen van een oerwoud aan belastingregels. Kwaliteitsonderwijs, de beste garantie op economische ontwikkeling, is enkel weggelegd voor de happy few. Maar het deert de juichende parlementsleden blijkbaar niet. De Brazilianen verdienen beter.