Tijdens de eerste coronagolf kreeg de federale regering de vraag of het wereldkampioenschap tafelvoetbal kon doorgaan. Want de cafés waren dicht en tafelvoetbal speel je nu eenmaal op café. Het verhaal stond onlangs in Trends en ik heb er al vaak aan gedacht. Het debat moet dringend het niveau van het wereldkampioenschap tafelvoetbal overstijgen. Zeker de discussies over Kerstmis zijn tenenkrommend.
Misschien is het tijd voor een Wisselbeker Tafelvoetbal, die het meest nutteloze idee van het moment bekroont. Met stip op één? De versoepelingsdrang van Georges-Louis Bouchez. De doorzichtigheid! Het opportunisme! Het onvermogen om ook maar vijf minuten ernstig te blijven! Nergens in dit land – en bijna nergens in Europa – is de situatie meer uit de hand gelopen dan in Luik tijdens de laatste weken van oktober. Het Bergamo aan de Maas. Hoogste alarmfase. Plots begon het zelfs Elio Di Rupo te dagen. Even later kleurde zowat heel Wallonië inktzwart. Zieken werden vervoerd tot in Aalst en verder. Nu de cijfers weer iets beter zijn – maar nog lang niet goed genoeg – kunnen sommigen zich alweer niet meer inhouden. Breng de mensen samen! Gezellig bij de kerstboom!
Coronavaccins zijn een zegen. Niet alleen voor onze ouders en grootouders, maar voor alles en iedereen. Voor de economie, voor de relaties tussen mensen en simpelweg voor de lol.
Het wordt de hoogste tijd dat iedereen zich met de hoofdzaak bezighoudt: het vaccinbeleid. België heeft vaak achter de feiten aangehold. Laten we dit nu eens goed doen. Het gaat niet eens over wie welke spuitjes op welke plaats zal zetten. Dat is logistiek. Het vaccinbeleid zal alleen werken als het breed gedragen is. Dat is extreem belangrijk voor de volksgezondheid, voor ons geestelijk welzijn én – mag het even? – voor de economische heropleving. Elke vraag die we ons stellen, zou in het teken van de nakende vaccinaties moeten staan.
Vraag één. Hoe krijg je de overgrote meerderheid van de bevolking zover dat ze zich laat inenten? De vaccinatieangst is breed gedragen. Indianenverhalen op het internet helpen niet. Maar de echte reden ligt elders. De generaties die de zegeningen van een vaccin hebben gekend, zijn hoogbejaard of niet meer onder ons. Ooit waren zij jonge ouders die plots niet meer bang moesten zijn voor pokken, polio, tetanus of mazelen. Dat gevoel kennen we niet meer. Griepvaccins kennen we wel, maar zijn die vooral niet voor oude mensen? Wel, dit is anders. Coronavaccins zijn een zegen. Niet alleen voor onze ouders en grootouders, maar voor alles en iedereen. Voor de economie, voor de relaties tussen mensen en simpelweg voor de lol. Daarom moeten we met z’n allen de zegeningen van een vaccin herontdekken. Dat wordt hard werken.
Mocht de bevolking overtuigd raken, dan wacht vraag twee. Hoe houd je iedereen die straks gevaccineerd is, gemotiveerd om een mondmasker te dragen en het aantal contacten te beperken? Dat zal nodig zijn, omdat heel veel anderen nog gevaar lopen. Wie gevaccineerd is, wordt zelf niet of nauwelijks ziek, maar kan het virus mogelijk wel nog doorgeven. Vraag drie. Als de kwetsbaren en de mensen in de zorg gevaccineerd zijn, zullen anderen dan nog gemotiveerd blijven om veilig te leven? Want dat moesten we toch doen voor hén? Krijgen we die minder kwetsbare Belgen op dat moment nog aan een vaccin? Vraag vier. Wat zullen we volgende zomer doen als nog maar één op de drie Belgen een vaccin heeft gehad, terwijl de andere twee eindelijk willen feesten, zoenen of reizen?
De motivatiecoach die dat allemaal moet oplossen, begint maar beter al te studeren. Hebben een paar kruimels voor Kerstmis zin, als we straks het gezond verstand van de mensen nog veel meer moeten aanspreken? Consistente regels zijn belangrijker dan ooit. Daarom, meneer Bouchez en aanverwante kerstliefhebbers, gelieve u voor één keer te onthouden van ongepast commentaar. De kerstboom is maar voor één ding van belang: leg er een vaccin onder als cadeau!
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier