Danielle Knott (Carmeuse): ‘Ik geef graag mijn mening’

Danielle Knott zit in het Midden-Oosten wanneer we haar contacteren. Voor wie al vijftien jaar directeur human resources is van een onderneming die activiteiten heeft in dertien landen, is reizen een vanzelfsprekende zaak.

Danielle Knott zit in het Midden-Oosten wanneer we haar contacteren. Voor wie al vijftien jaar directeur human resources is van een onderneming die activiteiten heeft in dertien landen, is reizen een vanzelfsprekende zaak. Maar dat schrikt deze dochter van een expat niet af. “Ik ben opgevoed in vijf landen.”

Knott werkte aanvankelijk vijf jaar als advocate. In 1998 werd ze als juriste aangeworven door de kalkfabrikant Carmeuse. De administratieve kantjes van haar functie bevielen haar echter niet. Tenslotte had ze rechten gestudeerd “om de mensen te helpen”. De directie stelde haar dan voor een hr-afdeling in het leven te roepen, iets wat nog niet bestond in het bedrijf.

Haar grootste verwezenlijking was de ontwikkeling van een verloningsstrategie en een beheersinstrument om carrières en individuele ontwikkeling op te volgen. “Daarvoor moest ik echt de cultuur van het bedrijf veranderen. Het opzet was dat de managers competentie zouden vergaren in het beheer van teams, iets waarover voordien niemand beschikte.”

Er volgden nog andere uitdagingen. “De belangrijkste is de multiculturaliteit. Al onze medewerkers helpen om te beseffen dat ze deel uitmaken van één onderneming en niet van verschillende landen. We trachten seminaries te organiseren en een gemeenschappelijke taal te ontwikkelen… Maar zover zijn we nog niet.”

Knott omschrijft zichzelf als een gepassioneerde, optimistische, ijverige hr-verantwoordelijke. “Ik ben niet autoritair, maar ik geef graag mijn mening en ik weet dat ik soms veel plaats inneem.” Empathie is een hoedanigheid die ze onmisbaar acht, vooral als ze iemand moet ontslaan.

Samen met de financiële rapportering is dat het aspect van haar stiel dat ze het meeste haat. “Maar na een ‘rouwperiode’ neem ik de draad met die personen weer op, ik volg hun parcours en tracht eventueel voor hen een nieuwe job te vinden. Ik heb nog contact met 95 procent van de medewerkers die ik ooit moest ontslaan. En daar ben ik trots op.” (M.C.)