Inge Geerdens (CEO CVWarehouse): ‘Het Belgische arbeidsrecht loopt hopeloos achter op de realiteit van vandaag’

CVWarehouse van Inge Geerdens speelt een cruciale rol achter de schermen van onlinesollicitaties in binnen- en buitenland. De ex-headhunter rolde eerder toevallig in het ondernemerschap. “Ik heb nog nooit overwogen de handdoek in de ring te gooien.”

Toen de coronapandemie losbarstte, verbaasde Inge Geerdens (51) vriend en vijand door meteen alle contracten van de gehuurde kantoorruimte van CVWarehouse op te zeggen, zowel voor die van de afdeling in Antwerpen als die in Lissabon. “We hebben zo enorm bespaard. En nu zijn de kantoorprijzen erg gedaald. Als we opnieuw een kantoorruimte huren, zal dat veel goedkoper zijn.”

Geerdens zegt wel degelijk ‘als’. Die kantoorruimte is geen must. Dat is ze nooit geweest. De CEO gelooft in de autonomie van haar werknemers. Wil iedereen thuis blijven werken op zelf gekozen uren, dan ziet ze daar geen graten in. “Ons 9-to-5-systeem is zo achterhaald. Ik begrijp niet waarom onze maatschappij daar zo hardnekkig aan vasthoudt. Willen mensen door op kantoor te verschijnen tonen dat ze wel echt werken? Mijn personeel zit daar ook op sociale media, het bestelt online boodschappen of regelt een babysit. We kunnen ons professionele en privéleven niet meer scheiden, zeker niet in een bedrijf als CVWarehouse. Het Belgische arbeidsrecht loopt hopeloos achter op de realiteit van vandaag. Als softwareleverancier moeten we hoe dan ook dag en nacht beschikbaar zijn. En zo zijn er voorbeelden in elke sector.”

Te veel grijze zone

Die software is een cv-managementsysteem, in het jargon applicant tracking system (ATS) genoemd. Wie online de ‘solliciteer nu’-pagina van pakweg McDonald’s of Brussels Airlines bezoekt, gebruikt op de achtergrond het platform van Geerdens om informatie over zichzelf als kandidaat door te geven. “Vergelijk het met de app van banken”, verduidelijkt ze. “We gebruiken allemaal onlinebanking, maar huren die software van de bank, die het programma uitwerkt en onderhoudt. Zo huren bedrijven onze software, waarna ze gekoppeld wordt aan hun eigen website.” CVWarehouse is actief in twintig landen. Het is zijn klanten gevolgd.

Geerdens zit al meer dan twintig jaar op de eerste rij om trends op de arbeidsmarkt, en dan vooral van headhunten en solliciteren, te detecteren. Nochtans heeft ze geen ondernemersbloed in de aderen. Ondernemer werd ze eerder toevallig na haar ontslag in een headhuntingbedrijf. “Als 25-jarige hamerde ik op het belang van internet, toen nog een opkomende markt. Mijn toenmalige chef zei dat de hype weer zou overwaaien.” Ze stapte zonder plan naar een boekhoudkantoor om een btw-nummer aan te vragen. Uiteindelijk richtte ze een headhunterskantoor op, maar dan met de nadruk op het internet. Voormalige klanten volgden. Dat bedrijf is intussen opgekocht door de hr-dienstenverlener Acerta, waarna Geerdens zich op CVWarehouse stortte.

De technologiewereld verandert snel, de arbeidsmarkt – en dan vooral de kandidatenmarkt – nog sneller. “Jonge mensen lezen almaar minder. Dat geldt ook voor vacatures. Je moet dus geen jobomschrijving opstellen, maar een video maken. Het gedrag van jongeren volgen we strikt op. Schoolverlaters warm maken voor een vacature was nog nooit zo moeilijk.”

Toch bezorgen die veranderingen Geerdens weinig kopzorgen. De nieuwe GDPR-regeling deed dat wel. “Ik schrijf momenteel een juridische nota aan Europa. Onze Amerikaanse concurrenten kunnen sexy sollicitatiesoftware aanbieden die niet helemaal volgens de Europese wetgeving is. Waar ligt dan de fout? Bij het bedrijf of bij de klant die ze aankoopt? Ik ga anderen niet verklikken, maar ik wil wel mijn speelveld kennen. Er is nog te veel grijze zone.”

Blauw betaald aan juristen

Volgens de CEO schept de wetgeving een duidelijk kader voor de Europese bedrijven en burgers, maar niet voor de spelers van buiten Europa. “Die privacyregels zijn broodnodig”, verduidelijkt Geerdens. “Maar ze zijn ook een verschrikkelijke pain in the ass. Ondertussen zien we concurrenten die zich daar als niet-Europees bedrijf niets van aantrekken. Ik wil evenveel of even weinig kunnen. Ik heb me de voorbije jaren blauw betaald aan juristen. Ik had er evengoed twee op mijn loonlijst kunnen zetten.”

Sommigen zouden Geerdens een gehaaide zakenvrouw noemen door die beslissing. Anderen zien in haar vooral het ultieme voorbeeld van overleven als ondernemer. Dat ze zich staande houdt, bewijzen alle nominaties voor awards die ze de voorbije jaren heeft verzameld, waaronder de WOMED award voor vrouwelijke onderneemster van het jaar (2005), de Blauwe Kei van Open Vld (2006), de meest beloftevolle onderneming met een internationale uitstraling van Unizo (2010) en nu een plek in de Inspiring Fifty-lijst. Ze zit ze ook in adviesraden en is lid van raden van bestuur.

Creatieve oplossingen

“Ik heb nog nooit overwogen de handdoek in de ring te gooien. Als ondernemer zoek je altijd naar creatieve oplossingen.” Het opzeggen van de kantoorruimte in coronatijden is daar een voorbeeld van. Al verwijst ze evenzeer naar de financiële crisis van 2008. Toen bedrijven meer herstructureerden dan ze aanwierven, vergaarde Geerdens een inkomen als spreker op businessevents. Die “klap in het gezicht” is eigen aan het ondernemerschap, vindt ze.

Het valt op hoe open Geerdens praat over tegenslagen. “Al doe ik dat doorgaans pas na twee jaar (lacht). Bij corona ligt het anders. Ik vind het boeiend om te zien hoe de pandemie ons leven heeft veranderd.” Ze doelt op de doorbraak van telewerk en de e-commerce. Dat CVWarehouse zelf niet al te zwaar is getroffen, speelt allicht een rol. Enkele klanten vroegen uitstel van betaling, sommigen wilden de diensten tijdelijk stopzetten, maar het klantenbestand bleef grotendeels overeind en groeide zelfs aan in de tweede helft van 2020.

“Ik vrees wel voor de toekomst van sommige bedrijven”, verduidelijkt ze. “De technische werkloosheid was ongetwijfeld een geschenk voor veel sectoren. Ik hoop dat de economische groei nu gestaag blijft toenemen.”

Voor haar privéleven vond ze de coronaperiode fantastisch. Ze kreeg een jaar extra qualitytime cadeau met haar drie kinderen, allen twintigers, die anders het huis uit zijn. “Maar een jaar was meer dan genoeg. Ik reis nu weer. Ik moet de wereld zien, de relativiteit proeven die ik krijg bij het zien van andere culturen. Daarom houd ik misschien wel meer van België dan de gemiddelde Belg. Ik zie wat wel goed is.”