Ierland staat voor een enorme inspanning

Na een ononderbroken boom van anderhalf decennium, tot 2007, werd de Ierse economie getroffen door een van de diepste en langste inzinkingen die de rijke wereld gekend heeft.

In 2011 gaat het oplappen van de kaduke banken met vallen en opstaan voort. Een nieuw jaar van bezuinigingen werkt het enorme onevenwicht tussen de overheidsbestedingen en de sterk verminderde belastingontvangsten een beetje weg.

Dat is wellicht niet genoeg. De problemen van Ierland zijn zo ernstig dat de EU en het IMF in 2011 een reddingsplan Griekse stijl op touw moeten zetten. De gezinnen hebben nog jaren nodig om hun rekeningen op orde te brengen na de instorting van de vastgoedprijzen. In 2011 komt misschien een einde aan de tuimeling van de huizenprijzen met een bodemkoers die waarschijnlijk de helft bedraagt van de piek van 2007. Toch moet de economie een beetje groeien in 2011, maar niet genoeg om de rijen werklozen korter te maken. De werkloosheidsgraad blijft hardnekkig boven de 10 procent.

De redding van de banken kostte gigantisch veel, tussen de 25 en 50 procent van het bbp. De Ieren zijn ziedend en velen gaan tekeer tegen de regering omdat ze de economie in zo’n moeilijk parket heeft gebracht.

De tweepartijencoalitie heeft een mandaat tot 2012, maar haar flinterdunne meerderheid in het parlement kalft af. De coalitie wordt gedomineerd door Fianna Fail, een vergaarbakpartij die in de voorbije kwarteeuw zowat voortdurend aan de macht was. De piepkleine Green Party trad in 2007 tot de regering toe. Omdat de populariteit van beide partijen op een dieptepunt zit, hebben ze zich aan elkaar vastgeklampt in de hoop dat het ergste voorbij is tegen de verkiezingen.

Als er een nieuwe regering komt, wordt die geleid door Fine Gael, een partij die altijd de grootste moeite heeft gehad om zich van Fianna Fail te onderscheiden. De eeuwige derde – de bonte Labour Party – heeft dan weer het voordeel dat ze beschikt over een partijleider, Eamon Gilmore, die ernstig overkomt en in populariteit zijn tegen- hangers ver overtreft.

Als de regering er als bij wonder toch in slaagt om het tot eind 2011 uit te zingen, dan nog krijgen de kiezers de kans om hun zegje te doen. Na twee ambtstermijnen kan president Mary Mc-Aleese niet meer verkozen worden. Hoewel het grotendeels om een ceremoniële functie gaat, ziet het er toch naar uit dat het een van de meest betwiste verkiezingen wordt van de laatste twee decennia.

Dan O’Brien, economieredacteur van de Irish Times.