Wie het Belgische financiële reilen en zeilen volgt, kent de holding Brederode. Brussel en Antwerpen hebben een Brederodestaat. Dat zijn verwijzingen naar de edelman Hendrik van Brederode uit de zestiende eeuw. Hij was een vooraanstaand lid van het Eedverbond de Edelen uit de Nederlanden dat de opheffing van de Spaanse inquisitie vroeg.
Niet over Hendrik, maar over een van zijn voorouders is een meeslepende biografie verschenen. De mediëvist Frits van Oostrom brengt in Nobel Streven het “onwaarschijnlijk maar waargebeurde verhaal van Jan van Brederode”. De term ‘onwaarschijnlijk’ is niet overdreven. Jan van Brederode (1372-1415) was een van de rijkste nobiljons van Holland, maar raakte zwaar in de schulden, trad in het klooster, verliet dat klooster na enige tijd en stierf eind oktober 1415 roemloos op het slagveld van Azincourt in Noord-Frankrijk tijdens een van de belangrijkste gevechten van de Honderdjarige Oorlog.
Een bizar leven, dat Van Oostrom als een historische detective reconstrueert. Het eerste deel van het boek leest als een trein. Jan van Brederode werd in 1372 geboren in het luisterrijke kasteel Santpoort in Holland en was een van rijkste en invloedrijkste edellieden van het graafschap Holland. Hij bestuurde tal van feodale gronden. Tussendoor nam hij deel aan oorlogen tegen de opstandige Friezen.
Een keerpunt in zijn leven was het huwelijk met Johanna van Abcoude. Een onderdeel van het huwelijkscontract was een reeks vergoedingen voor zijn schoonvader Willem van Abcoude. Van Brederode kon die almaar moeilijker aflossen en om aan de schulden te ontsnappen trad hij in een kartuizerklooser vlak bij Diest. Toen zijn schoonvader overleed, trad Jan opnieuw uit in een poging de immense erfenis binnen te rijven. Tevergeefs. Jan van Brederode werd een outcast in de Hollandse adel en stelde zijn militaire expertise dan maar ter beschikking van het Franse leger. Met fatale gevolgen. Hij sneuvelde als huurling onder het geweld van de Engelse boogschutters in Azincourt. Het lijk van de edelman verdween in een massagraf.
Van Oostrom beschrijft het levensverhaal op een virtuoze manier. Eén minpunt: het hoofdstuk over de zoektocht naar bronnen over Jan van Brederode is te langdradig en breekt het ritme van het boek.
ALAIN MOUTON
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier