De roze olifant zet Brouwerij Huyghe op de wereldkaart

Midden de jaren tachtig was haar imago niet bepaald rooskleurig en kon enkel export redding brengen. Maar Brouwerij Huyghe vond zichzelf opnieuw uit via de uitvoer van zware blonde bieren. Delirium Tremens verovert ongenadig en onverstoord de wereld.

Daar gaan we het feest houden.” Alain De Laet was behoorlijk optimistisch begin maart. De gloednieuwe feestzaal waar Brouwerij Huyghe midden april de uitbreiding van de site wil vieren, bestond toen nog uit niet meer dan muren met een dak erop. Voorts was de hangar gevuld met mul zand, een graafmachine en bouwvakkers.

Maar midden april moet alles klaar zijn. Dan ontvangt de gedelegeerd bestuurder van Brouwerij Huyghe gasten uit binnen- en buitenland – onder wie Vlaams minister-president Kris Peeters – voor de opening van de nieuwe brouwzaal en de uitgebreide fabrieksruimtes. Wellicht komt er door die extra ruimte ook meer orde op het bedrijventerrein in Melle, waar de opgestapelde vaten en bakken getuigen van een duidelijk plaatsgebrek.

Want de zaken gaan goed bij de brouwer uit het Gentse. De nieuwe brouwzaal met een capaciteit van 350.000 hectoliter is sinds de tweede week van maart in gebruik. Dat is ruim een verdubbeling van de capaciteit. De oude brouwzaal, goed voor 160.000 hectoliter, dateert van 1938 en draaide op maximaal toerental, zeven dagen op zeven.

De kentering

“Het merk Delirium Tremens heeft onze brouwerij weer op de kaart gezet”, beseft Alain De Laet. “In mijn beginjaren was onze brouwerij zelfs uit het geheugen van de consument gewist. ‘Maakt Brouwerij Huyghe Delirium Tremens? Dat was toch die brouwer van die slechte pils, Golden Kenia’?”

Alain De Laet kan het zelf bijna niet geloven. Brouwerij Huyghe heeft de voorbije jaren alles mee. Het volume is in vier jaar met de helft gestegen. Dat heeft alles te maken met exportsucces. “Door de slechte naam van onze brouwerij waren we in de beginjaren wel verplicht te exporteren”, zegt De Laet. Midden de jaren tachtig was de brouwerij verworden tot een lokale leverancier van pils (Golden Kenia) en frisdranken (de merknaam Mell’s) aan een vijftigtal cafés in het Gentse. “In 1985 haalden we nog amper anderhalf miljoen euro omzet, bij een volume van 13.000 hectoliter.”

Toen kwam de kentering. Vader Jean De Laet, getrouwd met Anita Huyghe, kocht stelselmatig de andere familieleden uit. De brouwerij maakte een strategische ommezwaai naar sterkere blonde bieren van hogere gisting. Met Delirium Tremens als bekendste resultaat. “Delirium Tremens was in 2011 goed voor 42 procent van onze omzet”, rekent Alain De Laet. “De naambekendheid is vandaag wellicht groter in het buitenland dan in eigen land. Het wordt verkocht in ruim vijftig landen en is uitgegroeid tot een referentie tussen de speciale luxebieren.”

Alain De Laet stapte in 1992, na een opleiding als jurist, in de familiale brouwerij. “Ik heb bijna alles gedaan. Ik was vrachtwagenchauffeur, vulde de flessen af in de bottelarij. Ik werkte in de brouwzaal, deed de verkoop. In de brouwzaal heb ik geleerd hoe belangrijk een flexibel productieapparaat is.” Want de daarop volgende jaren maakte de onderneming naam als brouwer van speciale bieren op maat. “Onze strategie was toen: ‘U vraagt, wij brouwen’. We maakten bieren op verzoek van de klant, maar geen huismerken. Een chocoladebier. Een honingbier. Een fairtradebier met de naam Mongozo. De productiekennis blijft bij ons. Er is dus een veel grotere klantenbinding dan enkel via productie en prijs.”

De klantenlijst van de brouwerij is indrukwekkend. In eigen land produceert Brouwerij Huyghe voor grootgrutters zoals Carrefour, Colruyt en Delhaize. Onder zijn internationale klanten telt ze grote Britse ketens als Marks & Spencer en Tesco. Die opdrachten vullen vooral de volumes in de brouwzaal. Zelfs limonade in vaten hoort erbij, zoals Tumult, een product van Coca-Cola Company voor de Franse markt.

Duvel Moortgat als rolmodel

“Maar ik heb vijf kernmerken”, legt Alain De Laet uit. Behalve Delirium Tremens zijn dat het zware blonde bier La Guillotine, Floris-fruitbieren, St.Idesbald-abdijbieren en het witbier Blanche des Neiges. “Zij maken 53 procent van de omzet uit. Driekwart van ons volume wordt geëxporteerd. Frankrijk, de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en Nederland zijn de belangrijkste exportmarkten. In de VS is onze omzet in 2011 met 24 procent toegenomen, tot 4,2 miljoen euro.”

Met de vijf kernmerken en de speciale bieren spiegelt Brouwerij Huyghe zich duidelijk aan de onderneming van Trends Manager van het Jaar 2010, Michel Moortgat. “Ook Duvel Moortgat heeft heel goed zijn imago veranderd van monoproduct naar een nichespeler. Maar Duvel Moortgat heeft de centen om mooie merken over te nemen. Die worden dan naar een hoger niveau getild, naast Duvel. Wij doen het via de creatie van eigen merken.”

In de nieuwe brouwzaal van Brouwerij Huyghe werkt het bijzonder flexibele apparaat normaal met brouwvolumes van 150 hectoliter, maar het accepteert ook orders vanaf 60 hectoliter. De investering van 5 miljoen euro wordt snel terugverdiend. “Ik leen het volledige bedrag. Ik betaal jaarlijks een half miljoen euro leninglasten aan de banken. Maar ik bespaar door de nieuwe apparatuur tegelijk minstens een half miljoen euro per jaar. Dat is dus broekzak-vestzak.” De zware investeringen hebben wel de nettowinst doen dalen (zie cijfertabel).

WOLFGANG RIEPL, FOTOGRAFIE JELLE VERMEERSCH

“Onze naambekendheid is vandaag wellicht groter in het buitenland dan in eigen land”