Biowijn heeft geen last van coronacrisis

Vooral jonge, milieubewuste consumenten pushen de wijnbouwers om naar biowijn over te schakelen. In België is vooral in Wallonië biowijn te vinden.

Geen chemische pesticiden

De biologische wijnbouw is volgens oppervlakte goed voor 4,6 procent van alle wijngaarden ter wereld. Dat blijkt uit een nieuwe studie van de Franse landbouweigendomspecialist Agrifrance, dat een onderdeel is van de dienst Wealthmanagement van BNP Paribas. Biowijn verschilt van conventionele wijn omdat de productie en de verwerking aan extra regels zijn onderworpen. Er mogen enkel biologisch geteelde druiven worden gebruikt. Chemische pesticiden en kunstmest komen er niet aan te pas. Agrifrance buigt zich in zijn verslag ook over de consumptie van biowijn. Biowijnen hebben geen last van de coronacrisis, terwijl de wereldwijde wijnconsumptie wel daalt. Duitsland is de grootste afnemer van biowijn. De invloed van de leeftijdscategorie van 20 tot 40 jaar is daarbij enorm. Jonge mensen zijn meer begaan met het milieu.

Europa is de koploper

Hoewel er in vijftig landen biologische wijnbouwbedrijven actief zijn, is drie kwart van de biologische wijngaarden gelegen in slechts drie landen. Tegen 2023 zouden die drie landen ongeveer 2 miljard flessen biowijn produceren. Italië, waar het rendement per hectare het hoogst ligt, is de grootste producent ter wereld met 708 miljoen flessen in 2018, gevolgd door Frankrijk met 361 miljoen en Spanje met 341 miljoen. In Frankrijk is de oppervlakte van biologische wijngaarden in tien jaar tijd verviervoudigd. Op één op de tien hectare wordt biologisch geteeld. Europa is dus de koploper in biowijnen, al doen ook Nieuw-Zeeland en Mexico het heel goed met respectievelijk 8 en 16 procent biologische wijngaarden.

Meer in Wallonië dan in Vlaanderen

Zicht krijgen op de Belgische cijfers is niet vanzelfsprekend. In 2019 maakte de federale overheidsdienst Economie, zonder onderscheid naar type wijnbouw, gewag van 441 hectare en 154 wijnboeren. Die cijfers lopen achter de werkelijkheid aan. “We zitten vandaag al aan meer dan 500 hectare en er is bijna evenveel wijnbouw in Vlaanderen als in Wallonië”, weet Marc Vanel, een journalist gespecialiseerd in de Belgische wijnbouw.

In Wallonië is 40 procent van de wijngaarden biologisch of aan het omschakelen, berekende Vanel. “De Waalse wijnboeren kiezen voor resistente of hybride druivenrassen uit Duitsland. Behalve Hageling in Tienen is er maar weinig biowijn in Vlaanderen. Daar is een verklaring voor. De wijnbouwers in het noorden van het land zijn erg gehecht aan de vitis-vinifera-druivenrassen. Dat zijn de klassieke variëteiten zoals chardonnay, riesling, sauvignon en merlot. Die zijn gevoeliger voor het grillige Belgische weer. Met die druivenrassen in onze contreien aan biologische wijnbouw doen, is een uitdaging van formaat.”

Minder sulfiet

Aan biowijnen mogen wijnboeren veel minder sulfiet toevoegen. Het sulfiet – dat bacteriën uitschakelt en verkleuring vermijdt – is ook een van de verklaringen waarom het ene land de productie van biowijn sterk ziet stijgen en andere minder. De regelgeving verschilt. Sommige landen zijn zo streng dat er helemaal geen sulfiet mag worden toegevoegd. Dat betekent overigens niet dan die wijn sulfietvrij is, want er zit van nature sulfiet in wijn.

Hogere productie- kosten

In Frankrijk kost een fles biowijn gemiddeld 6,14 euro, een fles conventionele wijn 4,14 euro. Het hoeft dus niet te verwonderen dat de omzet van de biowijnboeren stijgt. Maar dat moet worden afgewogen tegen de hogere kosten die bij biowijn komen kijken. Grosso modo vergt de biologische wijnbouw tweemaal zoveel arbeidskrachten. Bio creëert dus banen, maar voor de wijnboer is de impact op de kosten groot. Ook de uitgaven voor mechanisering liggen per jaar en per hectare 400 euro hoger bij biowijn.