ABVV-baronieën verkiezen verzwakte Rudy De Leeuw

ABVV-baas Rudy De Leeuw kan aanblijven, hoewel hij profiteerde van de notionele-intrestaftrek. De machtige centrales van de rode vakbond verkiezen immers een zwakke voorzitter boven een sterke.

Een vakbondsvoorzitter die maandenlang fulmineert tegen de notionele-intrestaftrek, maar zelf aandeelhouder is van een vennootschap die van deze feitelijke vorm van belastingverlaging gebruikmaakt: voor elke syndicale leider is dit dodelijk. Maar blijkbaar niet voor Rudy De Leeuw.

De ABVV-voorzitter was aangeschoten wild in de pers, maar de eigen achterban blijft hem trouw. Het Federaal Comité van het ABVV behoudt het vertrouwen in de voorzitter. Officieel luidt het dat het ABVV de rangen moet sluiten in de strijd voor het behoud van de socialezekerheidsstelsels.

De waarheid is anders. De Leeuw is als voorzitter een zwakke figuur die de machtige centrales en de Waalse vleugel weinig in de weg legt. Met De Leeuw ligt de eigenlijke macht bij de ABVV-baronieën. En die situatie is voor die lokale potentaten zeer comfortabel. De notionele-intrestsaga verzwakt de Leeuw als voorzitter en doet het gewicht van de centrales nog toenemen.

Zij gijzelen het Belgische sociaal overlegmodel dat enkel nog in naam bestaat. De echte macht bij het ABVV ligt bij de centrales, en dat heeft ook een effect op de syndicale beweging in het algemeen. De algemene staking van 30 januari is er vooral gekomen onder druk van de Waalse metaalcentrale van het FGTB. Voorzitter Nico Cué wil het tot een persoonlijke krachtmeting laten komen met premier Elio Di Rupo. De radicale bediendebond BBTK en de Algemene Centrale volgden snel. Dat veroorzaakte een domino-effect waardoor ook het christelijke ACV en het liberale ACLVB niet konden achterblijven.

Rudy De Leeuw heeft niet het gezag om zijn troepen tot de orde te roepen. Hij zit in de voorzitterszetel omdat de toplui van de BBTK en de Algemene Centrale, Erwin De Deyn en Alain Clauwaert, geen voorzitter wensten te worden. Zij weten dat ze meer macht hebben als voorzitter van hun eigen baronie. Dat leidde goed een jaar geleden tot de absurde situatie dat Rudy De Leeuw het interprofessioneel akkoord goedkeurde en ondertekende, maar dat de centrales het kort daarna kelderden.

Het gewicht van de radicale vleugel van het ABVV baart de werkgevers zorgen. Zij vrezen dat de rode vakbond bij de sociale verkiezingen beloond wordt voor zijn radicale houding. Een sterker ABVV en een verzwakt ACV kunnen het loonoverleg dit najaar nog bemoeilijken.

Alain Mouton