Spionageballonnen uit de lucht schieten is goed voor de galerij, economische stromen verleggen is iets anders.

Er zit een ironische kant aan de zenuwoorlog tussen de Verenigde Staten en China. De Verenigde Staten zetten de zware middelen in om hun technologische voorsprong op China te behouden, met miljardensubsidies voor de eigen halfgeleiderindustrie. Intussen blijft Apple zijn iPhones grotendeels in China produceren. Apple produceert ook in India, en wil die productie uitbreiden, maar kenners zijn pessimistisch. Voor de gesofisticeerde Chinese productieketens bestaan immers geen gelijkwaardige alternatieven, zo getuigden voormalige Apple-ingenieurs onlangs in de Financial Times.

Het illustreert de vreemde cohabitatie op deze planeet. Op het wereldtoneel spelen de Verenigde Staten en China hun rol als geopolitieke rivalen, onder de waterlijn zijn ze op elkaar aangewezen. Spionageballonnen uit de lucht schieten is goed voor de galerij, economische stromen verleggen is iets anders. China blijft een opkoper van Amerikaans schuldpapier, en helpt zo de Verenigde Staten aan een stoplap voor hun spaartekort. Anderzijds is het Amerikaanse consumentisme brandstof voor de Chinese export. Rivaliteit of niet, het handelsverkeer tussen beide landen haalde een nieuw record in 2022.

Ongetwijfeld is het vijandbeeld dienstig als politieke profilering. Zonder vermeende vijand had de Amerikaanse president Joe Biden wellicht veel minder miljarden losgekregen voor zijn Inflation Reduction Act. En zonder uitdager had de Chinese president Xi Jinping minder Chinezen doen warmlopen voor zijn streven naar het wereldleiderschap.

Intussen waarschuwt Amerikaans minister van Handel Gina Raimondo dat de Verenigde Staten te weinig technisch geschoolden hebben om de industriële heropstanding waar te maken. En China zal wereldleider worden, maar dan in vergrijzing, dankzij zijn bevolkingskrimp. Geopolitieke rivalen zijn niet zo sterk als ze lijken. Misschien is dat goed nieuws voor de wereld.