De ondernemingen hadden allesbehalve een zomergevoel. Rondzendbrieven van de fiscus en nieuwe wetten verpesten het klimaat. De fiscale inquisitie is ingezet, vrezen fiscalisten.
De zomer van 2012 is die van de fiscale repressie, getuigen heel wat fiscalisten in het magazine Trends. De fiscale administratie gaat uit de bocht met verregaande rondzendbrieven. “Fiscale ambtenaren mogen willekeurig juridische constructies ontmantelen en monsterboetes opleggen voor fiscale euveldaden”, zegt fiscaal advocaat Michel Maus (vennoot Everest en professor fiscaal recht aan de VUB). Frank Dierckx, managing partner van PwC Tax Consultants, bevestigt dat: “Het fiscale landschap wordt grondig herschikt. Er heerst een politieke sfeer alsof elke belastingplichtige een halve schurk is.”
“Dat klimaat sijpelde al door naar de rechtbanken, die gratuite huiszoekingen toelaten”, zegt Maus. Hij verwijst ook naar de rondzendbrief nr. 8/2012 van deze zomer waarin een reeks fiscale constructies bij schenkingen en erfenissen staan, die de administratie voortaan automatisch als onrechtmatig beschouwt. Ze zijn een uitvloeisel van de wijziging van een artikel 344 § 1 in het Wetboek van de Inkomstenbelastingen in maart 2012, het zogenaamde ‘antimisbruikartikel’.
Volgens Frank Dierckx (PwC) gaat dit artikel 344 § 1 in tegen de grondwet, die stelt dat enkel het parlement nieuwe belastingen mag invoeren. “Nu laat de politiek dat over aan de administratie”, klinkt het.
De rondzendbrief over de misbruiken is niet de enige die de fiscalisten doet steigeren. Ook de monsterboete op geheime commissielonen staat weer volop in de schijnwerpers. Tot nog toe kon de administratie een boete tot 309 procent heffen op geheime commissielonen. Voortaan is dat mogelijk voor alle bedrijfsonkosten die de fiscus als privé-uitgaven bestempelt, zoals reizen, etentjes of privé-internetgebruik. Minister van Financiën Steven Vanackere (CD&V) probeerde de gemoederen te bedaren met een rondzendbrief, die stelt dat de fiscus niet moet optreden als het gaat om “een rekenfout die te goeder trouw werd begaan”.
“Vraag aan tien juristen wat goede trouw is, en je krijgt twaalf verschillende antwoorden”, zegt Maus. “De rondzendbrief laat te veel ruimte voor interpretatie. Ik heb iets te veel ervaring om de fiscus blindelings te vertrouwen. Al deze rondzendbrieven vormen tezamen een kanon voor de fiscale ambtenaren, waarmee ze een slagveld kunnen aanrichten bij ondernemingen.” (H.B.)
