De voorbije jaren heeft het peloton centrale bankiers een lange weg afgelegd. De economische tegenwind was hard. De sterksten reden ieder om de beurt op kop.
Elke maandag laten we een prominente stem uit de financiële wereld aan het woord. Vandaag:Koen De Leus, Senior Economist bij KBC Groep.
De Amerikaanse centrale bank zette de initiële beweging van de globale monetaire versoepeling in. De Bank of Engeland nam al snel over. Enkele jaren later dwong de sterke yen de Bank of Japan om te volgen. En begin dit jaar startte uiteindelijk ook de ECB een massaal inkoopprogramma van overheidsobligaties.
Fed plaatst demarrage
De Babylonische spraakverwarring van deze zomer binnen de Fed heeft plaatsgemaakt voor een eenduidige boodschap
De Fed maakt zich nu op om het peloton te verlaten. De Amerikaanse economie groeit dit jaar 2,5% en volgend jaar 2,9%. De onrust over een harde Chinese landing is geluwd en de financiële markten in de groeilanden zijn gekalmeerd. De Babylonische spraakverwarring van deze zomer binnen de Fed, met evenveel bestuurders als meningen, heeft na het laatste sterke banenrapport plaatsgemaakt voor een eenduidige boodschap: blijven de macrocijfers en de inflatie de komende weken sterk, dan krijgen we in 2015 nog een eerste renteverhoging.
Toegenomen tegenwind
Wieltjeszuigen in het peloton leidt tot een krachtenbesparing van 25 tot 30%. En de tegenwind voor een demarrerende Fed is recent nog toegenomen. Wisselmarkten anticiperen. De duidelijk aangekondigde extra versoepeling van het monetaire beleid door de ECB, gepland voor 3 december, duwde de dollar de voorbije maand 6,5% hoger tegenover de euro. De stijging tegenover het dieptepunt van mei 2014 bedraagt nu 23%. Een te sterke dollar vertraagt het economische herstel en beperkt de importprijzen, en daarmee de inflatie. De rentestijging mag dus niet te snel gaan.
De Fed-bestuurders schuiven in hun voorspellingen een rentepad naar voren van 1 procentpunt stijging per jaar. Eind 2018 bereiken ze de finish: een neutrale rente van 3,375%. Dat zou de langst uitgesponnen rentestijging sinds de jaren 50 zijn. De mediaan van de 12 opwaartse rentecycli in die periode bedroeg 14 maanden. 33 maanden was tot nog toe het absolute maximum.
Spaak in het wiel
De kans dat er op weg naar de eindstreep een spaak in het wiel wordt gestoken, is echter groot. Een eerste gevaar loert vanuit de hoek van een sneller dan verwachte inflatiestijging. De aanhoudend sterke groei duwt de werkloosheidsgraad verder naar omlaag. Looninflatie swingt de pan uit. De Fed verhoogt de rente dan sneller dan gepland. Op de obligatiemarkt creëert dat een waar bloedbad en de economie gaat op zijn bek.
Een tweede mogelijkheid is dat de tegenwind van een verder aantrekkende dollar en hogere rente te groot is. De Fed moet gas terugnemen en belandt weer in het peloton. Hoe sterk is de eenzame fietser die kromgebogen over zijn stuur tegen de wind, zichzelf een weg baant?
Koen De Leus is Senior Economist bij KBC Groep
"Analyses over beleggen, verzekeren, portefeuille beschermen en meer"
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier