Waarom biedt Picanol geen keuzedividend aan?

Ik ben ontgoocheld dat Picanol geen dividend uitkeert. Waarom biedt het bijvoorbeeld geen keuzedividend aan of koopt het eigen aandelen in?

Het is bekend dat Luc Tack, de topman van de Picanol Group, een lauwe minnaar is van dividenduitkeringen. De ondernemer houdt het geld liever op zak, om zelf te beslissen waarin de beschikbare cash wordt geïnvesteerd.

Gezien het trackrecord van het voorbije decennium kunnen we daar moeilijk rouwig om zijn. De forse instap in 2013 in Tessenderlo Group en de gestage uitbouw tot een meerderheidsbelang, met de overtollige cash van Picanol, zorgden in combinatie met de modernisering en de rationalisering van de Tessenderlo Group voor een aanzienlijke meerwaarde.

Picanol keerde in de eerste jaren na de redding door Luc Tack in 2009 geen dividend uit. In 2015, 2016 en 2017 was er een brutodividend van 0,1 euro per aandeel, en in de drie jaren daarna een nog altijd heel bescheiden 0,2 euro per aandeel bruto. Dit jaar was er door de pandemie opnieuw geen dividend. Picanol deed als holding wel een belangrijke nieuwe investering. Het nam voor 45,4 miljoen euro een belang van 10 procent in het Zwitserse Rieter Holding. In nauwelijks twee maanden is dat belang al met 60 procent in waarde toegenomen.

De suggestie om een inkoop van eigen aandelen uit te voeren zou, gezien het beperkte aantal vrij verhandelbare aandelen van Picanol, een goed idee zijn. Op die manier hoeft de aandeelhouder geen roerende voorheffing te betalen, maar ontvangt hij ook geen rechtstreekse vergoeding.

Meer in het algemeen zijn we er daarom voorstander van dat meer bedrijven een keuzedividend zouden aanbieden in plaats van een dividend in cash. Voor het bedrijf heeft dat het voordeel dat een gedeelte van de cash niet wordt uitgekeerd, en dus beschikbaar blijft voor nieuwe investeringen. Uiteraard neemt het aantal uitstaande aandelen wel toe.

De aandeelhouder kan in functie van zijn of haar persoonlijke situatie kiezen. Voor de oudere belegger is er de keuzemogelijkheid voor een uitkering in cash als extra inkomen boven op het wettelijke pensioen. Dat argument nam het voorbije decennium nadrukkelijk in belang toe, gezien de enorme daling van de intrestinkomsten uit obligaties, traditioneel een belangrijkste inkomstenbron voor gepensioneerden. Voor de jongere belegger kan een uitkering in aandelen een ideale herbelegging zijn, die bovendien meestal met een korting van enkele procenten gebeurt ten opzichte van de beurskoers op het moment van de uitkering. Uiteraard moet men ook kijken naar de toekomstperspectieven van het bedrijf. Naarmate die als negatiever worden beschouwd, ligt de keuze voor een uitkering in cash meer voor de hand, maar is het aanhouden van de aandelen zelf allicht ook niet langer aangewezen.

We zien de jongste jaren de trend voor keuzedividenden sterk toenemen bij vastgoedvennootschappen. Dat is een logische evolutie gezien de hoge financieringsbehoeften, die toch regelmatig mede door de uitgifte van nieuwe aandelen worden gelenigd. Wat ons betreft, mag die trend zich de komende jaren verspreiden naar andere sectoren.