Reisregisseur David de Vleeschauwer: ‘Ik heb contacten die geen enkel reisbureau heeft’

Van schapen hoeden voor 250 euro in de Abruzzen tot een week Antarctica van 1 miljoen euro. Als reisregisseur stelt David de Vleeschauwer de zotste trips samen. Met Remote Experiences is hij nu de eerste Belg die een boek uitgeeft bij de prestigieuze uitgeverij Taschen. “Interessante bestemmingen bundel je niet in hotels en lodges, maar in ervaringen.”

Een brede, beige linnen broek, een bijpassend hemd en een zijden sjaaltje om zijn hals, een zilveren Rimowa-koffer voor zich uit schuivend. We ontmoeten David de Vleeschauwer op de luchthaven van Sint-Maarten. Want iemand die negen maanden per jaar op afgelegen plekken vertoeft, die schaak je niet zomaar voor een webmeeting. Enkele dagen later dobberen David en reisjournaliste Debbie Pappyn alweer rond op de Zuidelijke Oceaan aan boord van de ultra-luxueuze Le Commandant Charcot, de eerste commerciële ijsbreker ter wereld, het flagship van de Franse rederij Ponant en eigendom van de Franse miljardair Pinault. Een trip van een maand van Nieuw-Zeeland tot Argentinië langs een heel uitzonderlijke semi-circle navigatie rond Antarctica. “Ik bezocht de Noordpool al met dit cruiseschip en ik heb ook al andere ijsbrekers geprobeerd, wie Antarctica wil rondvaren, beveel ik twee schepen aan: Le Commandant Charcot of de Legend Superyacht – echt voor de happy few”, vertelt David. “Volgende zomer zal Le Commandant Charcot trouwens voor de eerste keer in de geschiedenis van Alaska door de Noordpool tot in Svalbard varen. Geen enkel bedrijf heeft dat ooit voorgedaan. Dit schip kan ijs breken van zelfs 5 meter dik, waardoor het zo zuidelijk op Antarctica kan varen dat je de keizerpinguins kan zien.”

We reizen soms te veel op een veroordelende manier, we moeten veel toleranter zijn en proberen elkaar te begrijpen

Remote Experiences is het eerste boek door Belgen uitgegeven bij Taschen. Hoe is dat gelukt?

DAVID DE VLEESCHAUWER. “Ik kende de Berlijnse assistent van Benedikt Taschen. Na een jaar of drie via mail bij hem te hebben aangedrongen, wilde hij me toch een keer ontmoeten. Ik werd uitgenodigd in zijn huis in LA: het fameuze ruimteschip van de hand van John Lautner in Hollywood Hills, waar ook Charlie’s Angels is opgenomen. We hebben een uur of twee gebabbeld en na ruime bedenktijd kreeg ik een go.”

Wat maakt het boek dan zo bijzonder?

DE VLEESCHAUWER. “Het nieuwe boek is de logische opvolger van Remote Places to Stay, een boek met 22 superinteressante hotels van 100 euro tot 3.500 euro. Maar interessante bestemmingen kan je naar mijn mening niet bundelen in hotels of lodges. In Remote Experiences gaat het over ervaringen.”

Is je travel-designagentschap Remote Experiences ook zo ontstaan?

DE VLEESCHAUWER. “Dat gebeurde allemaal zeer organisch. Een tiental jaar geleden vroegen mensen die merkten dat wij als reisjournalist een enorm netwerk hebben waar een reisagentschap geen beroep op kan doen, of ik geen reis voor hen wilde organiseren. Ik heb al een paar gigantische reizen georganiseerd, maar het is niet zo dat ik er een brochure over heb. De juiste mensen weten mij steeds te vinden.

“Ik vind het ook belangrijk om met een open geest te reizen. Reizen is goed om andere culturen beter te begrijpen, maar nog moeten we veel toleranter zijn en proberen elkaar te begrijpen. We reizen soms te veel op een veroordelende manier. Met Noord-Korea is dat net zo. Veel mensen vragen zich af waarom ze een intolerant regime zouden ondersteunen en dat is een terechte opmerking. Maar gewoon niet gaan, maakt het land niet beter. Integendeel. Door isolatie en afzondering is er geen dialoog meer en het is net dankzij die dialoog dat er meer wederzijds begrip kan ontstaan. Ik denk dat we soms allemaal wat minder moeten beoordelen. Niet stigmatiseren en polariseren.”

Wat maakt je service als reisconsultant zo bijzonder?

DE VLEESCHAUWER. “Ons uitgebreide netwerk aan contacten maakt het mogelijk een unieke vorm van maatwerk aan te bieden. Enkele klanten vroegen me om een trip te organiseren in Atacama, nadat ze in januari Buenos Aires zouden aandoen. Ze wilden er gaan eten, ja ook in restaurants die al maanden van tevoren volgeboekt zijn. Via mijn contacten heb ik hen elke avond zo’n restaurant kunnen binnenloodsen. Van piloten, over gidsen tot chefs, ik vis uit mijn vijver aan privécontacten. Een reisagentschap kan wel een privévliegtuig boeken, maar ik wil een vliegtuig of een helikopter hebben met de juiste piloot. Voor een bekende Oostenrijkse familie deed ik een scoutingtrip in Ethiopië, maar de voorstellen van de beste Destination Management Company’s (DMC’s) van Ethiopië vond ik maar niets. Omdat ik het gevoel had dat het eten een probleem zou worden, nam ik onmiddellijk contact op met de souschef van Noma om er te komen koken. Maar ik organiseer niet voor iedereen reizen en ik wil ook niet louter de privéconcierge zijn. Ik zoek naar gelijkgestemden die begrijpen hoe speciaal dat allemaal is. Ik loods soms Amerikanen in Noma binnen, maar ik wil het ook niet te vaak doen en mijn eigen contacten verbranden.”

Wat beveel je een reizende meerwaardezoeker zoal aan?

DE VLEESCHAUWER. “Het meest boeiende vind ik een maffe mix van ervaringen, van hoogten en laagten: in een heel deftig hotel slapen maar dan wel ultralokaal gaan eten. Hoe dan ook zal je in een stad al eens een adresje aandoen van de lijst van S. Pellegrino of Michelin, maar je moet ook naar authentieke plaatsen gaan. Bij mij draait het niet om geld, maar wel om overal het beste te vinden. Alles kan goed zijn. Iets van 50 euro kan fantastisch zijn en iets van 1.000 euro kan geweldig zijn, maar het tweede kan ook enorm overpriced zijn. Die verschillende ervaringen met elkaar laten afwisselen, is mijn ding. Ik werk als een regisseur en vraag me af wanneer ik precies wat zou inplannen. Ik wil mijn klanten om de zoveel tijd wakker schudden met een verrassing en hoe dan ook moet er de eerste dag al een knaller zijn. Alles wat ik organiseer, is weldoordacht.”

Voor een Belgische industrieel organiseerde je een reis voor een kleine 2 miljoen dollar. Wat krijgt iemand voor zo’n bedrag?

DE VLEESCHAUWER. “De ultieme Antarctica-ervaring volledig privé en alles op maat, negen dagen met 20 personen. Je leest het in hoofdstuk 12 van mijn boek, de superjacht-ijsbreker die een kennis van ons bouwde en nadien verkocht aan Eric Smith, de voormalige CEO van Google. De bedragen lopen gigantisch op wanneer je privé en op een afgelegen plek dingen organiseert. Alleen het eten al. Het meeste vliegt van Rotterdam over naar Santiago, dan naar Punta Arenas en vervolgens naar Antarctica. Dat laatste traject van Punta Arenas naar Antarctica betaal je 25 dollar per kilo, wat betekent dat zelfs een fles Evian die je overvliegt in plaats van 1 euro ongeveer 26 euro kost. De prijzen remote zijn zo hoog omdat er geen concurrentie is en ook omdat er zo veel risico aan vasthangt.”

Maar die onontgonnen paden en ongerepte natuur zijn wel jouw specialisatie geworden?

DE VLEESCHAUWER. “Inderdaad en in tegenstelling tot wat je misschien zou denken, hoef je daar niet zo lang naar te zoeken. Zelfs in Spanje met de wagen rondrijden zonder dat je vooraf iets gepland hebt – een soort van wilde roadtrip – kan een fantastische authentieke ervaring opleveren. Of IJsland. Daar zijn nog zo veel interessante plekken die je kunt doen weg van het reguliere toerisme. Vergelijk het een beetje met naar Griekenland gaan. Het gros van de toeristen zit op Rhodos, Kos of Santorini, terwijl er zo veel is dat niet of nauwelijks wordt bezocht.”

Dan wil iedereen natuurlijk weten: welke top drie prijkt op jouw bucketlist?

DE VLEESCHAUWER. “Tsjaad, zeer hot op het moment in high-end middens. Totaal onontgonnen Afrikaans gebied waar heel veel interessante dingen gebeuren. Niet helemaal veilig maar als je met de juiste touroperator werkt, valt dat zeer goed mee. Zuid-Soedan is ook zo’n regio die het probleem had van politiek onstabiel te zijn, maar waar ik toch absoluut naar toe wil. Begrijp me niet verkeerd: het is niet zo dat onstabiele regio’s mij triggeren, ik ben vooral op zoek naar interessante plekken. De geografische zuidpool (het puntje, 90 graden zuid) is ook zo’n plek. Het is niet zo evident om er te geraken.”

Zelf ga ik nooit naar het buitenland op vakantie. Ik heb van mijn familie hopboeren een boerderij in Watou geërfd. Daar kom ik tot rust

Veel mensen reizen om een pauze in te lassen, jij reist voor je beroep. Wat doe jij zelf om te ontspannen?

DE VLEESCHAUWER. “Zelf ga ik nooit naar het buitenland op vakantie. Ik heb het geluk van mijn familie hopboeren een boerderij in Watou te hebben geërfd. Al zeven jaar lang plant ik er hoogstamfruitbomen in de boomgaard. Intussen telt de boerderij meer dan tweehonderd oude fruitrassen en meer dan 140 soorten kruiden. In samenwerking met enkele bijzondere bekende Belgische brouwers – niet de commerciële, denk daarbij aan Brussels Beer Project – bottel ik ook bier en met een bekende Normandische cidermaker maak ik cider. Ik ben met duizend-en-één dingen tegelijk bezig en die afwisseling brengt me tot rust.”

Hoe doe je dat allemaal wanneer je negen maanden per jaar in het buitenland vertoeft?

DE VLEESCHAUWER. “Voor de pandemie was ik inderdaad minstens negen maanden per jaar op reis. De rest van de tijd verdeelde ik. Zowat twee maanden per jaar op de boerderij en een maandje op mijn appartement in Antwerpen. Fruitbomen moeten maar twee keer per jaar gesnoeid worden en vragen voor de rest niet veel werk. Sommige boeren zitten elke dag op hun gewassen te staren, waardoor het lijkt of er niets verandert. Ik plant kruiden en als ik twee maanden later terugkom zie ik een gigantisch verschil. Ik zie zelfs mijn bomen groeien, de stamdikte veranderen. Het is bijna mooier doordat ik reis. Ben ik maar voor een dag of vijf in België en jetlagged, dan geeft een dag of twee werken op de boerderij mij energie. Het houdt mij fris en scherp en maakt mijn hoofd leegt zoals bij iemand die gaat sporten.”

Je werd recent vader. Hoe ga je dat combineren?

DE VLEESCHAUWER. “Ik kijk er nu al naar uit om mijn zoon binnen enkele jaren mee te kunnen nemen op reis. Ik hoop dat ik zal kunnen overbrengen wat een geprivilegieerd leven ik heb en dat hij de wereld zal kunnen ontdekken zoals ik doe. De eerste bestemming wordt Afrika, misschien Botswana wanneer hij minstens vijf is. Maar het hoeft niet zo extreem te zijn. Alles kan. IJsland ook.”

Je hebt IJsland nu al een paar keer vermeld, terwijl je al heel veel van de wereld gezien hebt. Toeval?

DE VLEESCHAUWER. “IJsland is een fantastische bestemming, maar omdat het intussen zo toeristisch is geworden, zou ik het bijna met opzet niet op mijn lijstje zetten. Portugal is ook fantastisch, Griekenland, Japan, veel Afrikaanse landen zelfs de Verenigde Staten. IJsland behoort wel tot mijn top vijf, maar het toerisme komt er erg onder druk en steeg precovid bijna 50 procent per jaar. De toeristische industrie verandert voortdurend. Pinault die een ijsbreker bouwt om de Noordpool of Antarctica te doorkruisen, wie had dat kunnen voorspellen? Wij waren altijd al met die dingen bezig en het ligt ook wat gevoelig. Ik deel bepaalde geheimen wel graag, maar wil ook niet dat mijn eigen ontdekkingen stuk gemaakt worden door het verkeerde toerisme erop af te sturen.”

Merk je dat je met het ouder worden anders reist?

DE VLEESCHAUWER. “Vroeger reisden we high density. We waren negen maanden per jaar onderweg, meer dan honderd vluchten… Ik denk niet dat die intensiteit van post-covid ooit terugkomt. Ik vind ook dat ik genoeg van de wereld gezien heb, waardoor ik me wil focussen op de dingen die ik wil doen. In onze beginjaren hadden we de drang als reisjournalist veel te zien en te weten waarover we spraken. Nu wil ik minder maar beter reizen en vooral ook nog veel zien maar niet meer op hetzelfde intense tempo als voorheen. Het heeft noch met covid, noch met de leeftijd te maken, maar wel met het feit dat je op een gegeven moment genoeg dingen gedaan hebt en beseft dat je enkel nog de juiste dingen wil doen.”