Multi-talent Carl Cash: ‘Dankzij de merken waarmee ik samenwerk, begon ik na te denken over het ethische aspect van mode’

Carl Cash is een man van vele talenten: kunstenaar, content creator, globetrotter en boekenwurm.

“Ik ben van nature een verzamelaar”, zegt Carl Cash Knight. “Zet me in een kringwinkel, en ik vind altijd wel iets. Ik ben het type persoon dat gelukkig wordt van gewoon naar dingen te kijken.” De 36-jarige, in Stockholm geboren Brusselaar heeft een Zweedse vader en een moeder uit Zimbabwe. Hij verhuisde naar België toen hij vier was, samen met zijn vader. “Mijn vader reisde vaak voor zijn werk, als consultant van staatshoofden in Afrika en de Caraïben. Ik mocht altijd mee. Zelf heb ik jarenlang door Azië gereisd, maar tegenwoordig verken ik vooral het Afrikaanse continent.” Naar Zweden, waar zijn moeder woont, gaat hij vier à vijf keer per jaar. “Ik ken Zweden veel beter dan Zimbabwe. Ik voel me niet helemaal Europeaan en niet helemaal Afrikaan. Ik voel me vooral een Brusselaar. Een jaar of acht geleden heb ik het woord ‘afropéen’ ontdekt. Dat omschrijft me nog het best. Ik sta met één voet op het ene en één voet op het andere continent.”

Knight begon te schilderen toen hij architectuur studeerde aan Saint-Luc. “En ik ben nooit meer gestopt.” Hij maakte talloze portretten, vaak van zwarte leiders, die hij via zijn vader ontmoette – Jonathan Goodluck, Jesse Jackson – maar verruimde mettertijd zijn speelveld. Hij tekent, maakt fresco’s, installaties, en bronzen sculpturen. “Die laatste heb ik enkele maanden geleden voor het eerst getoond, tijdens mijn ‘take-over’ van Maasmechelen Village.” Hij combineert kunst, mode en commercie met flair. Zijn ervaring als model helpt hem met zijn werk als content creator. “Uniqlo was mijn eerste klant. Ik was een van hun ambassadeurs, toen de winkel in Brussel opende.” Sindsdien ging hij in zee met onder meer Samsung, Adidas en Gant. “Afgelopen zomer heb ik de vitrines ontworpen voor een boetiek van K-Way in Knokke. Als ik zulke opdrachten krijg, voel ik me half kunstenaar, half content creator.”

Yamamoto & Vinted

“Op de middelbare school, Saint-André, droegen we een uniform. Als tiener kon ik mijn eigen kleren dus alleen dragen tijdens de weekends. Meteen daarna ben ik extravagante kleren beginnen kopen. Ik heb de Belgische ontwerpers ontdekt, de Antwerpse mode. Ik was altijd al gefascineerd door Japan, en ik bewonder ontwerpers als Yohji Yamamoto. Nigo is een grote referentie voor me, ik ben gek op Human Made, het label van Nigo. En op Kapital, een Japans denimmerk. Ik houd ook van KidSuper, een Amerikaanse schilder die kleren is gaan maken, heel kleurrijk. Kleur is een onderdeel van mijn persoonlijkheid. Ik draag ook graag extravagante brillen. Dankzij de merken waarmee ik samenwerk, ben ik beginnen nadenken over het ethische aspect van mode, de ecologische voetafdruk en zo. Vroeger stond ik daar niet zo bij stil. Toen ik jonger was, hield ik van Zweedse merken als Weekday en H&M. Nu zou ik misschien eerder bij COS aankloppen. Maar meestal koop ik tweedehands. Ik zit voortdurend op Vinted, en dan probeer ik de pet te vinden die ik zo graag wou toen ik twintig was.”

“Ik kook elke dag, en ga minstens één keer per week naar de markt, meestal de Zuidmarkt, aan het Zuidstation. Ik kook voor mijn vader en mezelf, want ik woon bij mijn vader. Of eerder: mijn vader woont bij mij. Hij is vegetariër, ik niet. Maar ik eet dus wel overwegend vegetarisch. Een beetje vis, heel veel groenten. Als ik iets bijzonders nodig heb, zoals granen, ga ik naar Färm, of naar biologische markten als Les Tanneurs in de Marollen.”

Van muziek tot meubelstuk

“Ik tel nogal wat muzikanten onder mijn vrienden, en dus breng ik veel tijd door in studio’s. Ik maak intussen ook zelf muziek, een mix van amapiano, R&B, en pop. Dat gaat goed, maar het blijft een nieuw medium voor mij, en dus heb ik nog wat tijd nodig. Ik heb jarenlang niet naar muziek geluisterd. Tot ik een jaar of wat geleden dacht, bon, het kan geen kwaad eens te luisteren naar wat vandaag wordt gemaakt. Ik heb een grote collectie vinylplaten. Die heb ik deels van mijn ouders en deels opgepikt tijdens mijn reizen. Ik koop ook veel Belgische muziek, hiphop in het bijzonder. Veel van mijn vrienden zitten in de Brusselse hiphopscene, en dus koop ik platen van mensen die ik ken, zoals Damso, Hamza, Caballero, JeanJass.”

Hij heeft ook een passie voor boeken. “Misschien omdat ik van nature heel nieuwsgierig ben. Ik heb er vanmorgen nog vier of vijf gekocht: twee manga’s, een Atlas géographique des colonies en Afrique, en een roman van Maya Angelou. Ik ben opgegroeid met manga’s, met Belgische strips, met de tekenfilms van Club Dorothée op televisie. Toen ik later in kunst geïnteresseerd geraakte, ben ik ook meer kunstboeken gaan kopen.” Hij komt vaak over de vloer bij Pêle-Mêle, de keten van sjofele tweedehandszaken in Brussel en Waterloo.

“Ik ontwerp ook meubels. Ik heb al enkele prototypes verkocht. Meubels hebben me altijd geïnteresseerd, misschien omdat er een verwantschap is met architectuur. Toen ik kind was in Zweden, hadden we thuis de LC4 lounge chair van Le Corbusier. En ik heb stoelen van Rietveld gerecupereerd van mijn vader. Die staan bij me thuis. Ik heb ook veertig, misschien vijftig beeldhouwwerkjes staan. Ik hou van de link tussen sculpturen en meubilair. Van Alvar Aalto en van Ron Arad.”

“Het jongste werk dat ik kocht?” Hij denkt na. “Een zeefdruk van Keith Haring. En een doek van een vriend van mij, Bers Grandsinge. Bers heeft me geholpen toen ik pas begon, daar ben ik hem nog altijd dankbaar voor. Hij is er altijd voor me geweest. Hij heeft nog geschilderd met Jean-Michel Basquiat in de eighties, voor hij zich in Brussel is komen vestigen. Ik had al een werk van hem, en sinds vorige week heb ik er dus twee.”

Beeld Charlotte Van Noten

Meer lezen

Architectuur

Architectuur

Architecte Julie Palma Engels: ‘Mijn handelsmerk is meer dan een opsomming van ­visuele elementen’

Style

Style

Ticket naar de trends: met deze lijst ben je weer helemaal mee