‘Uitgavennorm verdient meer aandacht van de regeringsonderhandelaars’

Naar goede gewoonte lekken partijen details over de formatie naar de pers. Het blijft echter wachten op informatie over de manier waarop de volgende regering die uitgavennorm denkt te halen.

Dat de federale formatiegesprekken zeer moeilijk verlopen, heeft vooral te maken met onenigheid over de vermogensfiscaliteit. Cd&v, Les Engagés en vooral Vooruit willen een meerwaardetaks op aandelen, de Franstalige liberalen van de MR zijn daar tegen. Er wordt te veel tijd en energie gestopt in zulke dossiers, alsof extra belastingen de enige weg zijn naar de vereiste sanering van 28 miljard euro.

De onderhandelaars kunnen beter wat meer tijd en energie steken in de beheersing van de uitgaven. Daarover horen we niets. Nochtans is een goed uitgewerkte uitgavennorm nodig. Dat is een soort budgettair kompas dat de overheidsfinanciën op de juiste koers houdt.

Eind juli bracht de Hoge Raad van Financiën een advies uit over het begrotingstraject, op basis van de aanbevelingen van de Europese Commissie. Daarin is sprake van een uitgavennorm van 2,6 procent per jaar indien de sanering van de begroting over zeven jaar wordt gespreid. De uitgaven jaarlijks mogen dan hooguit met 2,6 procent per jaar stijgen. Eenvoudig wordt dat niet, want met een inflatie van 2 procent kunnen de reële uitgaven dan slechts met 0,6 procent stijgen. Dat is een zware klus in tijden van oplopende vergrijzing. Dit jaar stijgen de overheidsuitgaven bijvoorbeeld al met 4 procent.

Naar goede gewoonte lekken partijen details over de formatie naar de pers. Het blijft echter wachten op informatie over de manier waarop de volgende regering die uitgavennorm denkt te halen. Hoe zit het bijvoorbeeld met de reële groeinorm in de gezondheidszorg? En wat wordt de rol van de deelstaten in de sanering?

Er is al wel geweten dat de uitkeringen niet sneller zullen mogen stijgen dan de lonen, en dat de berekening van de ambtenarenpensioenen aan een herziening toe is. Maar de budgettaire effecten van die hervormingen voelen we pas na een aantal jaren. We hebben besparingen nodig die vanaf 1 januari 2025 direct een impact hebben.

Lees ook: