We doen nog te weinig om genoeg groeibedrijven te bouwen. Daarom moeten we de bestaande koesteren.
Om de problemen van België op te lossen heb je meer nodig dan de honderd dagen die Jean-Luc Dehaene ooit vroeg aan de koning. Maar één ding is zeker: de economische problemen van huidig premier Bart De Wever zouden bijna volledig zijn opgelost, mochten de meeste Belgische bedrijven even goed presteren als de huidige lichting van de Trends Gazellen. Elk jaar selecteert de redactie op basis van data van Trends Business Information de Belgische bedrijven die het snelst zijn gegroeid in een periode van vijf jaar. De 2.400 geselecteerde bedrijven van dit jaar zorgden in die vijf jaar voor 80.000 banen en realiseerden in het afgelopen boekjaar voor 41 miljard euro aan toegevoegde waarde voor de Belgische economie (lees meer). Zonder die kopgroep zou de Belgische economie er een pak slechter voorstaan.
Het zou onze collectieve ambitie moeten zijn de prestaties van de Trends Gazellen de norm te laten worden in het Belgische bedrijfsleven. De conjunctuur en de geopolitieke situatie hebben we niet in de hand, maar er zijn genoeg zaken die we zelf veel beter kunnen doen. De nieuwe centrumrechtse regeringen, federaal en regionaal, hebben gelukkig wel de ambitie een meer ondernemingsvriendelijk beleid te voeren. Dat zal de komende jaren ook echt realiteit moeten worden.
Er zijn al goede stappen gezet: de federale arbeidsmarkt- en pensioenhervormingen, de eis tot meer excellentie in het Vlaamse onderwijs en een efficiënter gebruik van de miljarden aan Vlaamse subsidies.
Tegelijk zijn er ook veel tegenstrijdigheden. De meerwaardebelasting wordt een gedrocht, dat nog jaren onzekerheid zal veroorzaken. Het wordt ook heel moeilijk om de langdurig werklozen en een deel van de langdurig zieke werknemers naar een goede en gepaste baan te begeleiden. En de regelgeving deint op elk niveau uit.
Die spaghetti aan regels aanpakken is urgenter dan het lijkt. Zeker in de industrie worden vandaag investeringsbeslissingen genomen die de komende decennia kunnen bepalen. Handelsoorlogen en geopolitieke onzekerheid komen nu samen met de uitdagingen van robotisering, de vergroening en de elektrificatie van de fabrieken. Het is een absolute noodzaak dat we de aantrekkelijkheid van België voor investeerders op peil houden.
België kan niet op eigen kracht groeibedrijven bij de vleet produceren. De Europese Commissie bepaalt grotendeels welke economie de Europese Unie moet nastreven. De neiging om als een planeconomie te denken zit er nog altijd in. Afgelopen week schreef Frank Louwers, een ervaren techondernemer, op LinkedIn een interessante commentaar over de public-cloudplannen van de Europese Unie. Europese bedrijven zijn te afhankelijk van Amerikaanse aanbieders van cloudcomputing, die hier massaal datacenters gebouwd hebben. Onze data staan massaal op servers van Amerikaanse bedrijven. De Europese Unie probeert al jaren een manier te vinden om een eigen cloudcomputingreus te bouwen, maar Frank Louwers merkt terecht op dat het net omgekeerd werkt. De Amerikaanse en Chinese dominantie in cloudcomputing is ontstaan doordat een Google of een Alibaba gigantisch veel computerkracht nodig had om zijn website in de lucht te houden. Mordicus nieuwe datacenters bouwen is misschien goed voor de grote Europese telecomspelers, maar het brengt geen zoden aan de dijk. Het is het equivalent van de Chinese spooksteden die massaal gebouwd werden om de economie te doperen.
Er is eerst een horde innovatieve groeibedrijven nodig en dan komt de rest vanzelf wel. We doen nog te weinig om genoeg groeibedrijven te bouwen. Daarom moeten we de bestaande koesteren.