Dit wordt een zomer waarin alfamannetjes de toon zetten en sluwere mensen van de misstappen profiteren.
President Donald Trump heeft eindelijk een gevecht gevonden dat hij kan winnen. Met groot machtsvertoon wil Trump niet alleen de protesten in Los Angeles neerslaan, hij wil de situatie zo doen escaleren dat hij een steeds grotere noodtoestand kan afroepen. Zo kan hij zijn binnenlandse tegenstanders nog meer intimideren en heeft hij een nieuwe (wankele) juridische basis om massaal migranten te deporteren, zonder recht op een eerlijk proces. Dat mag geen verrassing heten. Trump had dat al grotendeels aangekondigd tijdens zijn presidentscampagne.
Maar de gretigheid van Trump om van de Verenigde Staten een politiestaat te maken, is ook ingegeven door enkele vernederingen. Vladimir Poetin wees zijn vriendschapsverzoek af en bombardeerde in Oekraïne volop burgerdoelwitten. China, de Europese Unie en Japan roken de Verenigde Staten ondertussen uit in de onderhandelingen over nieuwe handelsakkoorden. De hogere Amerikaanse invoerheffingen zijn niet volledig te vermijden, maar de tijd speelt in hun voordeel. De markten hebben ondertussen ook door dat Trump meestal snel zijn staart moet intrekken in zijn handelsbeleid.
De leuze ‘Trump always chickens out’ zet Trump onder druk. Dat verklaart deels de nooit geziene hardheid waarmee hij de protesten wil aanpakken. Hij wil bewijzen dat hij nog altijd de baas is. Maar op economisch vlak is dat niet meer het geval. En Trump mist de sluwheid die andere leiders van grootmachten wel aan boord leggen als ze niet de sterkste kaarten hebben. Kijk eens hoe Xi Jinping met een simpele blokkade rond zeldzame aardmetalen de Europese Unie van zware handelsbeperkingen probeert af te houden, zodat de deur naar de Europese markt wagenwijd openstaat voor Chinese producten die niet meer naar de Verenigde Staten kunnen. De EU-leiders zullen koelbloedig en standvastig moeten blijven.
Dit wordt een zomer waarin alfamannetjes de toon zetten en sluwere mensen van de misstappen profiteren. Dat is ook dichter bij huis het geval. Vooruit-voorzitter Conner Rousseau ziet in de peilingen opeens cd&v boven zich staan en schiet daarom weer in verkiezingsmodus. Zijn bochtenwerk over de meerwaardebelasting en het pensioensparen probeert hij te doen vergeten met een politieke steekvlam over de overwinstbelasting. Bij onze collega’s van De Zondag verwees hij naar de bijna 8 miljard euro nettowinst van Electrabel. Vorige week heeft onze energiespecialist Daan Killemaes al uitgelegd dat die uitzonderlijke winst grotendeels komt van een spaarpotje van een dochtervennootschap dat Electrabel mocht kraken, gelinkt aan het akkoord over de verlenging van Doel 3 en Tihange 4. Dat akkoord zal meer doen om de energiefactuur van de Vlaming onder controle te houden dan een overwinstbelasting.
Het powerplay van Conner Rousseau over de meerwaardebelasting is nog te begrijpen als een poging om de afspraken in het regeerakkoord te doen respecteren. Maar met zijn uitspraak over de overwinstbelasting steekt hij zijn premier Bart De Wever stokken in de wielen, en dat allemaal voor een piekje in de peilingen. De federale regering heeft voor extra investeringen in hernieuwbare energie en het verder terugdraaien van de kernuitstap de medewerking van Electrabel nodig. Electrabel kan na de uitspraken van Rousseau zijn prijs verder opdrijven, en het zat al in een comfortabele onderhandelingspositie.
Rousseau had zich sinds de start van zijn voorzitterschap geprofileerd als een piepjonge, maar verantwoordelijke staatsman die het belang van het land boven dat van de partij wilde stellen. Dat is niet meer het geval. Voor hetzelfde geld trekt Conner Rousseau deze zomer de stekker eruit over de meerwaardebelasting of hitst hij MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez zo op dat die de gok waagt.