De Franse president Emmanuel Macron ligt onder vuur. Vorige week bleek dat er in het parlement onvoldoende stemmen waren voor het optrekken van de wettelijke pensioenleeftijd van 62 naar 64 jaar. Daarom besloot de president in overleg met eerste minister Elisabeth Borne het artikel 49.3 uit de grondwet te activeren. Dat laat toe wetten aan te nemen zonder tussenkomst van het parlement.
De demarche van Macron leidde tot grote verontwaardiging. De betogingen tegen de pensioenhervorming werden grimmiger.
Een paar oppositiepartijen dienden een motie van wantrouwen in tegen de regering in een ultieme poging om de pensioenhervorming te doen stranden.
Maar gematigde parlementsleden wilden niet samen met extreemlinks en extreemrechts de regering doen vallen en de politieke crisis nog erger maken. De regering blijft overeind, de pensioenhervorming eveneens.
En dus haalt Macron zijn slag thuis, al blijft het straatprotest aanhouden. Hij krijgt het verwijt dictatoriaal te handelen. Dat klopt niet. Een goed jaar geleden is Macron wel herverkozen als president. Hij maakte van het optrekken van de pensioenleeftijd een van zijn belangrijkste programmapunten.
In een presidentieel regime als het Franse tekent het staatshoofd de beleidslijnen uit. De Franse pensioenhervorming is dus legitiem.
En noodzakelijk. Het is amper te vatten dat er wordt gekibbeld over het optrekken van de pensioenleeftijd van 62 naar 64 jaar als die in tal van andere EU-landen 65, 66 of 67 jaar bedraagt. De hervorming is ook nodig omdat de vergrijzing de Franse overheidsfinanciën aanzienlijk bezwaart.
En dat terwijl het overheidsdeficit al 5 procent van het bruto binnenlands product bedraagt, een van de hoogste van de Europese Unie.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier