‘Brussel mag stilaan onder curatele’

De desastreuze overheidsfinanciën en het gebrek aan urgentie bij de onderhandelende partijen doen de vraag rijzen of de Brusselse politici wel in staat zijn een verantwoordelijk beleid te voeren

In de schaduw van de tergend trage federale formatie verlopen ook de gesprekken over de vorming van een Brusselse regering in een slakkengangetje. Onderlinge veto’s – PS wil niet met N-VA besturen – zouden de belangrijkste reden zijn, maar er speelt nog iets anders. Een aantal partijen heeft weinig zin om in de zwaarste Brusselse besparingsregering te stappen. De situatie van de overheidsfinanciën van het gewest is desastreus: een tekort van 1,3 miljard euro op een budget van 7,88 miljard (16% dus). De schuld is gestegen van 4 miljard euro in 2017 naar 14 miljard vandaag.

De ontsporing heeft niet te maken met de extra uitgaven tijdens de corona- en energiecrisis in 2020-2022. Het ging al sinds 2017 bergaf. Dat blijkt geen toeval te zijn: in 2016 kreeg het Brussels Gewest in het kader van de zesde staatshervorming 500 miljoen euro aan herfinancieringsmiddelen van de federale overheid. Dat geld is niet gebruikt om de begroting te saneren, maar om nog meer uit te geven. Aan extra ambtenaren, maar ook aan prestigeprojecten zoals het museum KANAL-Centre-Pompidou. “Zoiets doe je alleen wanneer je veel geld hebt, en dat is er niet”, is de kritiek van de oppositiepartijen in het Brussels Parlement.

De desastreuze overheidsfinanciën en het gebrek aan urgentie bij de onderhandelende partijen doen de vraag rijzen of de Brusselse politici wel in staat zijn een verantwoordelijk beleid te voeren. Blijkbaar hopen sommigen dat de federale overheid vroeg of laar met extra miljoenen over de brug komt. Alleen is die kans zeer klein, want ook de andere beleidsniveaus moeten de hand op de knip houden. Uiteindelijk lijkt een soort van curatele van Brussel onvermijdelijk: dat de federale regering beslist welke Brusselse uitgaven nog verantwoord zijn en welke niet.