‘Ackermans & van Haaren toont de kracht van solide Vlaamse netwerken’

Over familiale netwerken wordt soms smalend denigrerend gedaan. Daar is geen enkele reden voor.

De notoire speculant en bekende econoom John Maynard Keynes vond dan wel “dat we op de lange termijn allemaal dood zijn”, maar een andere observatie is toch dat familiebedrijven op de lange termijn gemiddeld beter scoren op de beurs dan niet-familiale ondernemingen. Een puik voorbeeld levert Ackermans & van Haaren. De meerwaarde die beleggers via de beursgenoteerde holding uit Antwerpen hebben gehaald, spreekt boekdelen. Sinds 1992 werd het aandeel 14 keer duurder, en dat is nog gerekend zonder de jaarlijkse uitkering van dividenden.

Achter die prestatie schuilt een krachtig netwerk van familiale aandeelhouders. En dan gaat het niet enkel om de historische families, de afstammelingen van de stamvaders Nicolaas van Haaren en Hendrik Willem Ackermans. Al zijn die afstammelingen ook na anderhalve eeuw nog steeds hevige supporters van hun familiebedrijf. Met velen zakken ze af naar de jaarlijkse algemene vergaderingen.

Ook de verdienste van de 72-jarige Luc Bertrand, bijna veertig jaar actief bij Ackermans & van Haaren, is bijzonder groot. De aangetrouwde telg breidde de familiale verankering uit met andere Vlaamse families. Het leest als de fine fleur van Vlaanderen Zakenland. Het zijn mensen zoals Jan Toye (ex-Brouwerij Palm), Macharis (VPK Verpakkingen), of de West-Vlaamse koekjes- en sigarenfamilie Vandermarliere. Maar ook nazaten van de Vlaamse topmedicus Paul Janssen en de Oost-Vlaming Frank Donck, tevens ankeraandeelhouder en bestuurder bij KBC Groep. Of de familie rond Marc Leysen, die de Bank van Breda in 1997 bij Ackermans & van Haaren binnenloodste.

Over familiale netwerken wordt soms smalend denigrerend gedaan. Daar is geen enkele reden voor. De Antwerpse holding bewijst de kracht van solide Vlaamse netwerken.

Lees meer