‘Umicore verdient meer krediet’

De plannen van Umicore zijn zonder meer ambitieus. Maar mag het?, vraagt Trends-redacteur Bert Lauwers zich af.

Weinig bedrijven hebben in hun lange bestaan een meer ingrijpende en beter geslaagde transformatie doorgemaakt dan Umicore. Ooit bijgenaamd Union Misère, toen het bedrijf nog Union Minière heette en het door de intussen afgestoten zink- en koperactiviteiten door diepe dalen werd gesleurd, heeft Umicore zich indrukwekkend omgevormd.

Het Brusselse industriële kroonjuweel heeft zich verpopt tot een wereldtopper in materialen voor herlaadbare batterijen en in recyclage van edelmetalen en katalysatoren. Daardoor heeft het een koppositie in de wereldwijde wedloop naar de elektrificatie van de autosector. Binnen enkele jaren moet ook de recyclage van batterijen van elektrische auto’s een prominente plaats krijgen in de activiteiten.

Een mens zou verwachten dat zo’n bedrijf intussen toch al krediet heeft opgebouwd bij de beleggers. Maar Mathias Miedreich, sinds negen maanden de nieuwe CEO van Umicore, schrok zich een hoedje toen de aandelenkoers van Umicore spectaculair onderuitging tijdens zijn voorstelling van Umicores plannen tot 2030. Die zijn zonder meer ambitieus, getuige het prijskaartje van 5 miljard euro. Maar mag het? Het zou er nog aan ontbreken dat een klepper als Umicore, die de markt nog nooit een loer heeft gedraaid, zich met de handrem op zou opmaken voor de volgende cruciale fase in de groei van de e-automarkt.

In een exclusief interview licht Miedreich zijn potige toekomstproject toe. Gezien het respectabele traject van de al geruime tijd afgeserveerde beurslieveling en diens voormalige CEO’s, verdient Miedreich minstens het voordeel van de twijfel. Helaas is eens te meer gebleken dat geduld geen schone deugd is bij heel wat adepten van de markten.