Speeddating voor beursbedrijven en beleggers: beursgenoteerd België presenteert zich in Parijs

Institutionele investeerders zijn een cruciale stakeholder voor beursbedrijven. Maar het is voor die laatste steeds moeilijker om op de radar van het grootkapitaal te komen. Verslag van de Belgian Day in Parijs, een paringsdans tussen bedrijven en grootbeleggers.

Op een frisse donderdagochtend stroomt een aanzienlijk deel van beursgenoteerd België toe in een imposant herenhuis aan de rand van het Monceau-park in hartje Parijs. Binnenin is het een en al plechtstatigheid, met een marmeren inkomhal, vergulde lambriseringen aan wanden en plafonds en een ambachtelijk in elkaar gepuzzelde parketvloer. Verspreid over de etages en tussenverdiepingen liggen professioneel uitgeruste vergaderruimtes en stijlvol ingerichte salons. Vijftien Belgische beursgenoteerde ondernemingen tekenen present voor wat nog het best te beschrijven valt als een dag speeddating voor professionele beleggers en bedrijven.

‘s Ochtends nemen de CEO’s, de CFO’s en de investor-relationsbeheerders (IR) plaats in de vergaderruimtes, klaar voor het spervuur aan vragen die investeerders de hele dag op hen zullen afvuren. Het doel van de Belgische beursbedrijven is op de radar te komen van grote institutionele investeerders, zoals vermogensbeheerders, verzekeraars en private banks, want dat is steeds moeilijker.

Als ze al op de radar staan, zijn zulke investeerdersgesprekken nodig om de banden te onderhouden, want op de beurs noteren is bovenal een people business. “Wanneer zo’n partij investeert in ons bedrijf, dan investeert die in óns”, benadrukt een deelnemende CEO. “Investeerders blijven een cruciale stakeholder voor bedrijven, daar maken we tijd voor”, zegt een andere topman.

De tientallen aanwezige investeerders staan voor een dagje traplopen van de ene ruimte naar de andere, gekeuvel in de wandelgangen, een smaakvolle lunch, maar vooral diepgaande uitwisselingen met de bedrijven.

Veel op het spel

Op de beurs noteren alleen is namelijk niet genoeg. Net zoals op elke markt is het voor beursbedrijven zaak te dingen naar aandacht en beleggers te overtuigen voor jouw aandeel te kiezen. “Beleggers hebben zoveel keuze. Het is aan ons om hun uit te leggen wat ons bedrijf doet, en om hun nieuwsgierigheid te prikkelen. Let wel, wij doen niet aan marketing. Wij zijn verplicht te blijven bij de feitelijke informatie over ons bedrijf, die voor iedereen openbaar beschikbaar is”, stelt een van de IR-verantwoordelijken. “Wij moeten de aandeelhouders en de investeerders een correct beeld geven van het bedrijf, zodat ze de opportuniteiten en de risico’s kunnen inschatten”, treedt een collega bij.

Een van die investeerders wacht tussen de gesprekken door in een van de salons op een volgende meeting, laptop op de schoot, de recentste beurskoersen op het scherm. Hij beaamt het brede aanbod en de bijbehorende harde keuzes. “Mijn aandelenuniversum bestaat uit 3.000 bedrijven. Via allerhande selectiecriteria blijven daar zo’n 250 van over, die ik van heel nabij volg. Uiteindelijk komt maximaal een dertigtal in mijn fonds terecht”, legt hij uit. “Mijn klanten betalen me om overtuigingen te hebben over die bedrijven, over hoe ze het er vanaf zullen brengen in de toekomst en of de koersen en waarderingen dat potentieel weerspiegelen. De enige manier om dat te doen, is die bedrijven zo goed mogelijk van binnenuit te leren kennen door met zo veel mogelijk mensen ervan te praten.”

Voor beursbedrijven hangt veel af van grote, professionele beleggers. Die hebben meestal het gros van de verhandelbare aandelen in handen. “Van onze vrij verhandelbare aandelen zit maar een klein deel bij particuliere beleggers. Het overgrote deel is in handen van institutionele investeerders”, zeggen verschillende van de bedrijfsleiders. Als die grote jongens geen interesse hebben in een aandeel, heeft dat onvermijdelijk een impact op de koers.

Niet alleen voor de aandelenkoers, maar ook voor hun financiële slagkracht en gezondheid ligt het lot van beursbedrijven in de handen van grote beleggers. “In sommige gevallen moeten we een beroep op hen doen, bijvoorbeeld om nieuwe projecten te financieren. We moeten altijd in het achterhoofd houden dat we op een dag kapitaal bij hen moeten ophalen of schuld aan hen moeten uitgeven. Op dat moment moeten ze wel mee zijn met onze strategie en ons verhaal. We kunnen niet alleen aankloppen wanneer we geld nodig hebben”, zegt een van de CEO’s.

Ook voor de investeerders staat heel wat op het spel. “Zij hebben grote fondsen onder hun hoede, het gaat over veel centen en ze worden aan het einde van het jaar heel sterk afgerekend op hoe hun investeringen het gedaan hebben. Ze zijn dus altijd zeer goed voorbereid wanneer ze voor ons staan”, vertelt een van de CFO’s.

It takes two

Doorheen de dag krijgen de bedrijven investeerders van allerlei allooi voor zich, die hen uitvragen over de meest uiteenlopende zaken. “Het ging over de strategie, de financiën, de korte en de lange termijn, maar ook over ons werknemersbestand of het bonusbeleid voor het management”, zegt een IR-beheerder van een bedrijf dat nog maar kort op de beurs noteert en nog geen investeerders ontmoet heeft. “Het gaat van langetermijninvesteerders, zoals pensioenfondsen of verzekeraars, tot hefboomfondsen, die willen inspelen op de allerlaatste ontwikkelingen”, vertelt een ander.

De taken van de CEO’s en IR-mensen verschillen ook erg van bedrijf tot bedrijf. “De meeste investeerders die we zien, zijn mee met ons verhaal en willen het vooral hebben over de volgende episode daarin”, zegt een CEO. Een van zijn collega’s staat nog niet lang aan het roer van een bedrijf dat in volle transformatie is. “Voor ons is het zaak uit te leggen hoe en waarom we dat doen, en waar we naartoe willen. Onze aandeelhouders hebben de jongste vijftien jaar niet veel plezier gehad aan hun investering. Degenen die er nu nog zijn, moeten we overtuigen van onze transformatieplannen”, zegt hij.

Zoals elke goede relatie, stoelt die tussen een bedrijf en een belegger op tweerichtingverkeer, stelt een van de CEO’s tussen de gesprekken door. “Dagen als deze zijn cruciaal, niet alleen om ons verhaal te doen, maar ook om een idee te krijgen van hoe investeerders naar ons bedrijf kijken. Zo is er een periode geweest, waarin we tijdens elke meeting vragen kregen over een bepaalde afdeling. De investeerders wilden niet investeren in die activiteiten. Dat was een bepalend signaal voor ons”, zegt hij. “De beurs wordt gedreven door sentiment. Met die gesprekken nemen we de gevoelstemperatuur op”, zegt een ander. Een collega-topman voegt eraan toe: “Toen wij jaren geleden met een nieuwe strategie kwamen, hebben we die afgetoetst op roadshows zoals deze, want als investeerders ze niet zien zitten, heb je een probleem. Zij mogen je strategie niet bepalen, maar het is wel belangrijk dat je naar hen luistert.”

In goede en slechte tijden

Investeerdersontmoetingen zijn niet altijd een pretje. Een IR-verantwoordelijke zit er na een hele ochtend van gesprekken wat bedremmeld bij. De aandelenkoers van zijn bedrijf staat al een hele tijd onder druk. Dat houdt de investeerders bezig en heeft een weerslag op de gesprekken. “Er zijn heel veel vragen en een zekere mate van onbegrip over die lage koers en waardering. Dan zijn ze extra alert voor mogelijke risico’s en peilen ze vooral daarnaar. Wanneer de aandelenkoers hoog staat, vragen ze vooral naar groeimogelijkheden en innovatie”, vertelt hij.

De kunst en de plicht van een bedrijf is er ook bij slecht nieuws te staan, klinkt het unaniem bij de bedrijfsleiders. “Onze sector is bijzonder hard geraakt tijdens de coronapandemie. We hebben toen bewust een versnelling hoger geschakeld in de contacten met investeerders. Tijdens zulke periodes hebben ze het meest behoefte aan uitleg en informatie. Het vertrouwen en de geloofwaardigheid die je hebt opgebouwd, mag je niet beschamen”, zegt een CEO. “Tijdens corona zijn we overgeschakeld van halfjaar- naar kwartaalrapporteringen, en dat werd zeer gewaardeerd”, zegt een CFO.

Zowel voor bedrijven als voor de investeerders zijn zulke contacten een test voor het uithoudingsvermogen. “Wij zijn al drie dagen onderweg, eergisteren de hele dag Brussel, gisteren Londen en vandaag Parijs”, zegt een van de CEO-CFO-tandems. Veel anderen leggen gelijkaardige reisroutes voor. “Ik heb meer dan 500 meetings met bedrijven per jaar”, zegt een investeerder tijdens de koffiepauze. “Dat is mijn belangrijkste taak. De helft van mijn tijd gaat daaraan op. In de andere helft bestudeer ik de cijfers en de strategieën van al die bedrijven, of probeer ik te achterhalen hoe de rest van de aandelenmarkt hen inschat.”

De meest vruchtbare investeringsstrategieën zijn die voor de lange termijn. Dat geldt ook voor de relaties tussen de beursbedrijven en hun investeerders. “Ik volg een van de bedrijven hier al sinds 2004, maar ik investeerde er pas voor het eerst in 2018 in. In al die tijd heb ik er bijna honderd meetings mee gehad”, zegt een fondsbeheerder. “Een van onze Amerikaanse investeerders belt elke week voor een update”, voegt een IR-beheerder eraan toe. “En onze grootste referentieaandeelhouder heeft ons eerst jaren gevolgd, vooraleer hij een eerste investering deed. Die heeft hij in de periode daarna zodanig opgetrokken, dat hij nu in onze raad van bestuur zit.”

Aandacht voor beursgenoteerd België verslapt

De investeerdersdag is deel van de Belgian Days, een initiatief dat jaren geleden opgestart is. “We willen er het Belgische beursecosysteem mee versterken, want veel kleine en middelgrote bedrijven hebben het moeilijk om institutionele investeerders in het buitenland te bereiken”, zegt Frank De Leenheer, bestuurslid bij de Belgische vereniging voor investor relations Belir en medeorganisator van de dag. “We zijn er jaren geleden mee begonnen in perifere landen als Zwitserland en Italië. Toen genoten de Belgische bedrijven nog voldoende zichtbaarheid in kernlanden als het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en Nederland, maar ook dat is de jongste jaren enorm afgenomen door het krimpende aantal beursmakelaars, de consolidatie onder de vermogensbeheerders, de opkomst van indexbeleggen en de regelgeving.”

Die tanende zichtbaarheid is geen goede zaak voor Belgische beursbedrijven. “Dat is problematisch. Het speelveld wordt almaar kleiner, waardoor ze zich moeten terugplooien op een kleinere investeerdersbasis”, klinkt het.

Minder zichtbaarheid leidt tot een lagere waardering, wat ook heel nadelig is. “Onderwaardering is het ergste wat je als beursbedrijf kunt hebben, want als je kapitaal moet ophalen, geef je de nieuwe aandelen waarmee je dat doet te goedkoop uit. Als je een beroep moet doen op de markt, weerspiegelt je aandelenkoers het best zo goed mogelijk de intrinsieke waarde van je bedrijf”, stelt hij.

Voldoende liquiditeit, of handelsvolume, is ook cruciaal. “Grote beursbedrijven worden vaak vanzelf opgenomen in indexfondsen, waardoor ze zichtbaarheid genieten. Liquiditeit hebben ze veelal genoeg door hun grotere marktkapitalisatie. Voor kleine bedrijven is dat lastig”, zegt Kris Kippers, hoofd aandelenanalyse bij de zakenbank Degroof Petercam die de Belgian Day mee organiseerde. “Op investeerdersdagen als deze is het belangrijk dat er grote en kleinere beursbedrijven zijn. Die laatste kunnen in het zog van die grote op de radar komen van institutionele investeerders”, zegt Benoît van den Hove, verantwoordelijke voor de beursgangen bij Euronext Brussel, eveneens medeorganisator.