Nyrstar zet CEO Junck uit de wind

De mijnbouw- en metalengroep Nyrstar beleeft beroerde tijden. Topman Roland Junck is het vertrouwen van de markt grotendeels kwijt, maar krijgt nog de steun van zijn raad van bestuur.

“Roland zit vast in het zadel op dit ogenblik”, zegt Julien De Wilde, de bestuursvoorzitter van Nyrstar. “De raad van bestuur staat nog altijd achter de strategie die werd uitgevoerd. Er is geen enkele reden om daar vandaag aan te twijfelen. Trouwens, waarom zouden we een andere CEO benoemen die in wezen dezelfde strategie gaat volgen?”

Nochtans zijn Nyrstar en zijn topman aangeschoten wild. De ervaren Luxemburger was 4,5 jaar geleden met hoge verwachtingen binnengehaald om een kwakkelend Nyrstar weer op het rechte pad te brengen. Junck, in een vorig leven topman van de staalreus ArcelorMittal, zag in Nyrstar een verticaal geïntegreerde zinkgroep en schafte in ijltempo een rist zinkmijnen aan. “Als we geen mijnen gehad hadden, was het waarschijnlijk al in 2011 bijna gedaan geweest met Nyrstar”, zegt De Wilde. Opgeluchte aandeelhouders gaven graag thuis toen Nyrstar 1 miljard euro ophaalde. Met dat geld kon Nyrstar ook een langetermijndeal sluiten met de Finse groep Talvivaara. Nyrstar legde zowat een kwart miljard euro op tafel voor de toekomstige zinkconcentraatproductie van Talvivaara.

Sindsdien is Nyrstar, net als andere mijnbouwbedrijven, in zwaar weer terechtgekomen. Behalve de daling van de metaalprijzen en de zware herstructureringskosten voor de aangekochte mijnen, blijkt vooral de penibele situatie van Talvivaara een molensteen om de hals van het bedrijf. Talvivaara heeft inmiddels bescherming tegen zijn schuldeisers aangevraagd en flirt met het faillissement.

Al maakt De Wilde zich sterk dat de Finse regering het niet zover laat komen. “Als Talvivaara sluit, is dat een ramp voor de regio.”
Toch zwelt het gemor over de strategie van Nyrstar aan. “Het bedrijf heeft nog nul komma nul vertrouwen van de markt”, stelt Danny Reweghs, analist van het beursmagazine Inside Beleggen. En Junck is de gebeten hond. “Men moet hem al langer niet meer in Londen. Vooral de Talvivaara-historie wordt hem serieus aangewreven, dat dat allemaal vooraf werd betaald en het bedrijf nu nog 235 miljoen euro kan kosten. Maar ook zijn koppigheid wordt hem verweten, en dat Nyrstar altijd achter de feiten aanholt. Bovendien was hij te agressief in het mijnbouwverhaal. Maar het meest teleurstellende vind ik dat hij veel te weinig zelfkritiek heeft laten zien en te lang alleen maar de positieve kant van de medaille heeft willen tonen.”

U leest het volledige artikel deze week in Trends.