Niemand wil nog een Belgische bank

De Nederlandse verzekeringsgroep Delta Lloyd krijgt haar Belgische bankdochter niet verkocht. Begrijpelijk, wie zou er in de gegeven omstandigheden nog een Belgische bank kopen?

Een jaar geleden zette Delta Lloyd zijn Belgische bankdochter in de etalage. De Nederlandse groep wil zich concentreren op haar kernactiviteit: verzekeringen. Enkel in België had de groep een eigen bankkanaal, als distributieplatform voor de verzekeringsproducten. Vandaag is beslist dat Delta Lloyd Bank België toch in de groep blijft. Gesprekken met geïnteresseerde kopers leverden niets op.

Dat hoeft niet te verbazen. Wie zou er vandaag nog geld op tafel leggen voor een Belgische bank? De economische groei in ons land is zwak, en er staan een hoop budgettaire ingrepen op de plank. De aantrekkingskracht van een Belgische bank lag geruime tijd bij het vele spaargeld van de Belgen. Maar via de ECB kunnen banken momenteel massaal aan goedkope liquiditeiten geraken.

Belgische banken worden gesandwicht tussen dalende inkomsten en stijgende kosten. De lage rente en de hevige concurrentie drukken de rentemarge, die de inkomstenbasis vormt voor alle depositobanken. Het gebrek aan risicoappetijt bij de klanten vertaalt zich in lagere commissie-inkomsten, en de tradinginkomsten zijn, als gevolg van de aangescherpte regulering, zo goed als weggevallen.

De kosten daarentegen blijven hoog. Veel banken hebben jaren boven hun stand geleefd en moeten de oude bureaucratieën afslanken. Dat is geen gemakkelijk proces, dat in eerste instantie vooral gepaard gaat met herstructureringskosten. Ook de digitalisering vergt in deze fase belangrijke investeringen. Online en mobiel bankieren zitten in de lift, maar daar horen een pak IT- en beveiligingskosten bij. Die kosten komen boven op de modernisering van het kantorennetwerk en de aanpassing ervan aan de klantenbehoeften.

Ook de kosten verbonden aan regulering nemen hand over hand toe. Banken moeten fors investeren in compliance en IT om aan de toevloed van regulering te voldoen. Bovendien ziet het ernaar uit dat de nieuwe regering de banktaksen nog eens zal optrekken met zo’n 150 miljoen euro. De belangenvereniging Febelfin waarschuwde gisteren dat de banken (inclusief de bijdrage voor het Europees resolutiefonds) afstevenen op een jaarlijkse bancaire heffing van anderhalf miljard euro.

Ten slotte is er het specifieke geval van Delta Lloyd Bank België: een bank die jaren leed onder zijn onduidelijke positionering en daardoor te klein was om te kunnen profiteren van schaalvoordelen. In 2011 veranderde de bank het geweer van schouder om te mikken op een vermogend cliënteel. Commercieel vertaalde zich dat in een dalend aantal klanten en een inkrimping van het netwerk. Dat net bestaat zowel uit eigen kantoren als uit zelfstandige bankagenten, wat de kans op een overname verder bemoeilijkt. Bovendien wil Delta Lloyd zijn verzekeringsproducten via de bank blijven slijten.

Wie al die factoren op een rij zet, begrijpt dat Delta Lloyd zijn Belgische bank niet aan de straatstenen kwijtraakte, of toch zeker niet voor een interessante prijs. Terwijl de toezichthouder pleit voor een nieuwe consolidatiebeweging, is het de economische realiteit die het lot bepaalt van Belgische banken die in de etalage staan. Ze zijn op dit moment gewoon onverkoopbaar.