Mooie jaren voor Volvo Cars Gent

Volgens Trends-redacteur Wolfgang Riepl is er wel degelijk een markt voor het premiummerk Volvo Cars.

Li Shufu, de eigenaar van Volvo Cars, stak de Volvo-fabriek in Gent dinsdag een hart onder de riem. Dat zei hij in het kader van de koninklijke missie in China. Waarom verbaast die opsteker eigenlijk? De voorbije maanden werd geregeld mist gespuid over de toekomst van de fabriek in Gent. Maar anders dan voor de middenklassenwagens van de fabriek van Opel in Antwerpen en die van Ford in Genk, is er voor het premiummerk Volvo wel degelijk een markt. Net zoals voor de wagens van Audi in Vorst overigens.

Het premiumsegment blijft niet alleen vooruitgaan in Europa, maar in de hele wereld. Volvo Cars scoort goed in dat segment, met zijn ijzersterke Zweedse imago inzake milieu en veiligheid. De onderneming wil haar verkoop bijna verdubbelen, tot zowat 800.000 wagens in 2020. Daarvoor zal zijn Chinese eigenaar Li Shufu alle middelen nodig hebben, dus ook de fabriek in Gent. Die vestiging zal zich de volgende jaren toeleggen op het kleinere en middelgrote segment van de groep. En laat dat bij de premiummerken net de segmenten zijn die het sterkst groeien in volume. Gent mag zich opmaken voor enkele mooie jaren.

Mogen de Gentse Feesten dit jaar voor één keer dus wat vroeger starten? Dat nu ook weer niet. Want Li Shufu hanteert een heel eenvoudig en logisch principe: assembleer je wagens waar je ze verkoopt. Dat hij inmiddels twee gloednieuwe fabrieken in China heeft, mag geen zorg zijn. Die assembleren voor de Aziatische markt, en ook die zou groot genoeg moeten zijn.

Gent zal dus wagens maken voor de Europese markt. Als die niet vooruit wil, zit het ook met Gent niet snor. Maar alle tekenen wijzen op een conjunctuurherstel op het continent. Bovendien bewerkt Volvo Cars pas sinds enkele jaren intensief Duitsland, de grootste automarkt van Europa. Dat land is niet toevallig de wereldwijde kampioen in premiummerken. En ja, Audi, BMW en Mercedes zijn zware concurrenten voor Volvo Cars. Ze besteden jaarlijks tot negen keer meer aan onderzoek en ontwikkeling dan de Zweden. En er is het duale opleidingssysteem, waar jongeren zowel op de schoolbanken als op de werkvloer tot geschoolde technici worden gekneed.

De grootste concurrentie hoeft dus niet noodzakelijk uit een fabriek in het verre China te komen, wel uit een gebrek aan blijvende en duurzame aandacht voor technische opleidingen.