Textieltopman Jean-François Gribomont ijvert al lang voor een betere traceerbaarheid van kleding, opdat de consument zou weten waar zijn kleren vandaan komen.
Textieltopman Jean-François Gribomont ijvert al lang voor een betere traceerbaarheid van kleding, opdat de consument zou weten waar zijn kleren vandaan komen.
Gribomont: “Dat is voor mij enorm belangrijk. In de Verenigde Staten vermeldt het etiket waar het kledingstuk is gesponnen, geweven en geverfd. Zelfs in China, Japan, Brazilië en Rusland is dat verplicht, maar Europa zit daar al jarenlang mee te sukkelen. Terwijl die verplichting onze sector zou helpen, want het is meteen een kwaliteitslabel. Waarom mag de consument in Europa niet weten waar een kledingstuk vandaan komt? Waarom moet de grootdistributie al jaren liegen? Wie is ertegen? Duitsland. Omdat made in Germany een grap is. De helft is niet gemaakt in Duitsland, maar dat willen ze niet geweten hebben.”
“Als je bij H&M een broek van 20 euro ziet, weet je als consument dat ze in Bangladesh of Cambodja gemaakt is. Maar als je 150 euro betaalt voor een Hugo Boss, die dan toch gemaakt is door mensen die ergens in Azië sterven van honger of armoede, zou dat op het etiket moeten staan.”
