Luikse staalsector rekent op Jean-Claude Marcourt

De Waalse minister van Economie, Jean-Claude Marcourt (PS), wil de bedreigde jobs in het Waalse staalbekken redden door een overnemer te zoeken voor de ArcelorMittal-sites. Een schier onmogelijke opdracht.

De Waalse minister van Economie, Jean-Claude Marcourt (PS), wil de bedreigde jobs in het Waalse staalbekken redden door een overnemer te zoeken voor de ArcelorMittal-sites. Een schier onmogelijke opdracht.

ArcelorMittal wil in het Luikse staalbekken zeven zogenaamde ‘koude lijnen’ (coaten, galvaniseren van staal) sluiten. 1300 jobs staan op de tocht. Waals minister van Economie Jean-Claude Marcourt denkt aan een tijdelijke nationalisering en zoekt tegelijk naar een overnemer. De PS-fractie in de Senaat wil dat multinationale ondernemingen die een site in België sluiten, desnoods gedwongen moeten worden die vestigingen te laten overnemen door een andere industriële groep. Dit zijn oplossingen uit de vorige eeuw. Kiest Wallonië zonder blozen voor het etatisme?

“Onderschat niet wat daar in Luik gebeurt. De vakbonden zijn echt woedend en Marcourt zit er als Luikenaar middenin. Hij moet een aantal opties openhouden en toelaten dat er uit syndicale hoek wat stoom wordt afgelaten.” Aan het woord is Luc De Bruyckere, voormalig topman van de voedingsgroep Ter Beke. De Bruyckere kent de Waalse economie goed, niet alleen door de Waalse activiteiten van Ter Beke, maar ook omdat hij een tijdlang bestuurder was bij de Waalse werkgeversorganisatie Union Wallonne des Entreprises (UWE). “Ik geef iemand als Marcourt het voordeel van de twijfel,” zegt hij, “De man is een pragmatisch socialist. Het is al jaren zijn missie om de Waalse economie te versterken door het aantrekken van investeerders. Waren er vijf zoals hij, dan stond Wallonië vandaag veel verder.”

Vader van het Waalse Marshallplan

De Luikenaar is een atypische PS’er. Weinigen in zijn partij onderhouden zulke goede contacten met het bedrijfsleven. Hij was van nabij betrokken bij alle grote investeringen in Wallonië en sinds hij in 2004 minister werd, prijst hij overal de Waalse troeven aan: goedkope bedrijventerreinen, beschikbare arbeidskrachten, weinig reglementitis,… Ook in Vlaanderen gaat hij al jaren op promotietoer.

Marcourt werkt op twee sporen: buitenlandse ondernemingen naar Wallonië lokken en in het gewest een netwerk van kmo’s tot stand brengen. Een van de manieren om dat te doen, is het in 2005 gelanceerde Waalse Marshallplan. Marcourt is een van de architecten van die eerste coherente vorm van Waals industriebeleid. Daarnaast zwaait hij kwistig met bedrijfssubsidies.

Verloren zaak

Rudy Aernoudt, oud-kabinetschef van Waals minister van Economie Serge Kubla (MR), is kritischer voor Marcourt. “De man borduurt voort op het werk dat daarvoor geleverd is”, zegt de West-Vlaming. “Het Contrat d’Avenir pour la Wallonie, het 4×4-project om een bedrijfsvriendelijk klimaat te creëren, het ter beschikking stellen van durfkapitaal: eigenlijk heeft hij dat gewoon overgenomen en er een rood sausje over gegoten.”

Aernoudt vindt ook dat Marcourt met het ArcelorMittal-dossier een fout maakt. “De Waalse regering zoekt een overnemer, maar heeft blijkbaar geen oog voor de overcapaciteit in de sector. Bovendien zijn de Luikse sites niet concurrentieel”, stelt Aernoudt. “Het beleid van de PS is een kopie geworden van wat haar grote voorbeeld François Hollande in Frankrijk doet. Subsidiëren en dreigen met nationalisatie. Maar eigenlijk gaat het hier om een verloren zaak. Er is hoogstens nog ruimte voor staalactiviteit in niches met hoge toegevoegde waarde. Toen ik goed tien jaar geleden kabinetschef van minister Kubla was, lag de nadruk op de afbouw en de reconversie van de Waalse staalindustrie. Marcourt heeft zich daar altijd tegen verzet en heeft die plannen achteraf opzijgeschoven.”

Ondertussen heeft ArcelorMittal ook duidelijk gemaakt dat van een verkoop van de sites geen sprake kan zijn.