Galapagos is Trends ‘Supergazelle’

Twee decennia lang reed het Belgisch-Nederlandse Galapagos een zo goed als vlekkeloos parcours. Maar het bedrijf kreeg onlangs enkele tegenslagen te verwerken. “Ik begrijp de ontgoocheling, maar dat is nu eenmaal eigen aan de sector”, reageert Bart Filius, voorzitter en COO van Galapagos.

Dat Trends het bedrijf bekroont als de snelste Vlaamse groeier en ‘Supergazelle’, mag dan misschien verwonderlijk lijken. Maar tot 2019, het laatste jaar waarvoor cijfers beschikbaar zijn, deed Galapagos het gewoon heel goed. Pas dit en vorig jaar sloeg het onheil toe, toen het een punt moest zetten achter de ontwikkeling van twee kandidaat-geneesmiddelen. Het is eigen aan de sector. Biotechbedrijven die erin slagen op eigen benen een geneesmiddel op de markt te brengen, zijn witte raven. Galapagos is er zo eentje, al moet het de lucratieve Amerikaanse markt even vergeten. Gelukkig staat er nog veeld geld op de rekening.

Galapagos ontstond in 1999 als een joint venture tussen het Nederlandse Crucell en het Mechelse Tibotec. Onder leiding van Onno van de Stolpe trok Galapagos zes jaar later naar de beurs met een notering op Euronext Brussel en Amsterdam. Bij die operatie haalde het bedrijf 35 miljoen euro op waarmee het niet alleen het klinisch onderzoek financierde, maar ook overnames deed. In mei 2015 trok Galapagos naar Nasdaq. Dat bracht nog eens 280 miljoen euro in het laatje. Sindsdien verzesvoudigde de beurskoers tot een top van 252,90 euro in februari 2020.

“Een belangrijke factor was onze alliantiestrategie”, benadrukt Bart Filius. “We werkten onder meer samen met Johnson & Johnson, GSK en AbbVie. Bij het bereiken van bepaalde targets ontvingen we mijlpaalbetalingen waarmee we het verdere onderzoek konden financieren. Op die manier bouwden we een brede en diepe pijplijn uit.”

De mooiste deal moest dan nog komen. Eind 2015 had Galapagos al een samenwerkingsovereenkomst met Gilead Sciences ondertekend voor de ontwikkeling en de commercialisatie van het reumamedicijn filgotinib. Vier jaar later kwam daar een vervolg op. De Amerikanen kregen gedurende tien jaar een prioritaire toegang tot de pijplijn na fase II en het recht op een hoger aandelenbelang. In ruil dikten ze de rekening van Galapagos aan met zowat 5 miljard euro en beloofden ze minstens tien jaar lang geen bod te doen op het bedrijf. Op die manier verwierf Galapagos zekerheid over zijn onafhankelijkheid en kreeg het extra kapitaal om het onderzoeksplatform te versterken en een commercieel apparaat uit te bouwen.

Nieuw organigram

Vooral voor reumamedicijn filgotinib waren de verwachtingen hooggespannen. Maar die kregen een knauw in de zomer van vorig jaar. Het Amerikaanse geneesmiddelenagentschap FDA weigerde de goedkeuring voor het medicijn in zijn hoogste dosering, waarna partner Gilead afhaakte voor de Amerikaanse markt. Voor de Europese en de Japanse markt kreeg Galapagos wel groen licht van de lokale geneesmiddelenagentschappen, maar die markten zijn veel minder lucratief. Enkele weken geleden brachten tussentijdse resultaten van verder onderzoek geen nieuwe zaken aan het licht over de veiligheid van filgotinib.

Intussen heeft het bedrijf nog een nieuwe dreun gekregen. Galapagos moest het onderzoek naar een kandidaat-geneesmiddel tegen de chronische ziekte longfibrose definitief stopzetten. Het was het verst gevorderde programma uit de pijplijn van Galapagos.

De tegenvallers leidden tot enkele wijzigingen in het organigram van het bedrijf. Om zich meer op onderzoek en ontwikkeling van nieuwe medicijnen te kunnen richten, droeg topman Van de Stolpe enkele operationele taken over aan Bart Filius. De raad van bestuur benoemde hem tot voorzitter en operationeel directeur.

Hoop op Toledo

Weinig biotechbedrijven zouden zo veel tegenslag in zo’n korte periode hebben overleefd. Dankzij de deal met Gilead staat Galapagos niet met de rug tegen de muur. Met 5 miljard euro op de rekening kan het nog wel even doorgaan. Eén van de belangrijkste onderzoeksprogramma’s is Toledo, een platform voor de ontwikkeling van medicijnen tegen inflammatoire ziektebeelden. “De weg is nog lang, we hebben nog minstens vijf jaar te gaan”, zegt Filius.