Na de rechtstreekse staatssteun van 1,5 miljard euro krijgt verzekeraar Ethias nu een onrechtstreekse injectie van 200 miljoen euro door de federale en regionale overheden.
Eind 2011 tekende de federale en regionale overheden voor zo’n 180 miljoen euro in op de obligatielening van Ethias Finance. De moederholding van de gelijknamige verzekeraar kon slechts 100 van de 280 miljoen euro bij institutionele beleggers verzamelen om de waardevermindering van haar pakket Dexia-aandelen te kunnen slikken. Om een nieuwe vereffening – zoals in het geval van de Gemeentelijke Holding en Arco – te vermijden, sprongen de publieke aandeelhouders van Ethias Finance in de bres.
Toch stelt de verzekeraar dat hier geen sprake is van enige staatssteun. Woordvoerder Dries Olemans: “Er was en is immers geen probleem met betrekking tot de operationele werking of de rendabiliteit van Ethias. Na de crisis van 2008 heeft zowel het nieuwe management als het personeel keihard gewerkt om ons businessmodel te verwezenlijken. Zo hebben we het vertrouwen van onze klanten kunnen behouden en onze positie als één van de grote verzekeraars in België kunnen handhaven. Het succesvol afsluiten van de obligatielening is dan ook een belangrijke stap vooruit voor Ethias (zowel NV als Holding) in de ‘Dexia-erfenis’, die wij historisch nog meedroegen.”
Voorts wijst Ethias op het feit dat de werkmaatschappij niet betrokken is bij de operatie. Olemans: “Het gaat om obligaties van de moederholding met een bepaalde duurtijd en met een bepaald rendement. Zoals vooraf aangekondigd, waren noch de timing noch de context ideaal voor de kredietplaatsing. Daarom hebben de diverse overheden als aandeelhouders samen met ons de evolutie van de lening van zeer dichtbij gevolgd. Op een bepaald moment achtten zij in het voordeel van alle betrokken partijen het opportuun dat naast een aantal niet-publieke instellingen (meestal binnen- en buitenlandse verzekeringsmaatschappijen of financiële instellingen) ook de aandeelhouders zelf mee zouden investeren in de lening.” Dat is dus een publieke steun in een privaat kleedje.
