Club Med kende benarde tijden, maar staat dankzij de overname door het Chinese Fosun opnieuw sterker in de schoenen. Een Chinese eigenaar hebben opent geweldige perspectieven, stelt Eric Georges, de algemeen directeur van Club Med voor de Benelux.
Club Med was van 2013 tot 2015 de speelbal van een bikkelharde overnamestrijd tussen het Chinese conglomeraat Fosun en de Italiaanse zakenman Andreas Bonomi. “Als bedrijf konden we niets meer doen”, zegt Eric Georges, die al zijn hele carrière aan de slag is bij Club Med. “Twee jaar lang wilde niemand nog in ons investeren. We lagen tegen de grond.”
Van uitbreidingsprojecten of sites renoveren was geen sprake. “We moesten gewoon het hoofd boven water zien te houden.” Maar na de overname door Guo Guangchang, de eigenaar en voorzitter van de investeringsmaatschappij Fosun, klom Club Med uit het dal.
“We kregen de opdracht ons te transformeren, het concept opnieuw uit te tekenen en een grotere speler te worden op de internationale markt. Dat project is nu afgerond: 70 procent van ons cliënteel is nu internationaal. Het heeft gewerkt, we doen het beter. Een land als China bijvoorbeeld biedt enorm veel mogelijkheden voor toerisme. Binnenkort zal het de tweede grootste markt zijn voor ons bedrijf.”
Chinezen zijn volgens Georges altijd al globetrotters geweest, maar ze waren volgens hem niet de meest ontspannen reizigers. “We bieden ze nu de kans tot rust te komen. We leren ze vakantie te nemen.”
In België is die internationale focus evenwel nog niet helemaal doorgedrongen. “Hoewel het al een beetje begint te verschuiven. Club Med telt intussen 200.000 klanten uit Vlaanderen, en daar reken ik Vlaams-Brabant nog niet eens bij”, zegt Georges. “Maar er is aan Franstalige kant nog steeds een grotere affiniteit met ons bedrijf, dat klopt.”
Is de Vlaming dan zo’n moeilijke klant? “Neen, niet per se. Vlamingen zijn een beetje zoals de Duitsers. Ze hechten enerzijds meer waarde aan hardware: is het eten in orde, zijn de kamers netjes, zulke zaken. Op dat gebied hadden we het de voorbije jaren wat moeilijk, maar dat is nu in orde. Anderzijds lopen ze niet direct warm voor het soort ervaringen dat wij aanbieden, die meer familiale Franse cultuur. Maar Vlamingen die meegaan, komen wel altijd terug. Ik denk niet dat het iets te maken heeft met de taal. Wij zijn een internationaal bedrijf en alle Vlamingen spreken vloeiend Engels. Dat doen ze trouwens beter dan de Fransen.”
