De chemische industrie verschuift van Europa naar China, en dus moet Soudal meeschuiven. De Kempense wereldspeler in voegmastieken, lijmen en polyurethaanschuimen heeft zojuist een nieuwe fabriek geopend in China. “De chemische grondstoffen zijn daar 20 tot 30 procent goedkoper”, zegt Dirk Coorevits, de CEO van Soudal. In China gaat alles ook sneller vooruit. “Daar kan Europa nog wat van leren.”
In vijf jaar tijd kan veel gebeuren, ook bij Soudal, de producent van siliconen, voegmastieken, lijmen en polyurethaanschuimen voor bouwtoepassingen. CEO Dirk Coorevits werd Trends Manager van het Jaar 2020, toen Soudal nog een omzet van afgerond 910 miljoen euro draaide. Dit jaar zal het bedrijf uit Turnhout voorbij de mijlpaal van 1,5 miljard euro gaan. “De bedoeling is jaarlijks 10 procent te groeien, en dat halen we meestal”, zegt Coorevits. “En we investeren ons te pletter, vorig jaar voor een record van 168 miljoen euro. Dit jaar is het alweer meer dan 100 miljoen euro.”
Dat geld gaat zowel naar overnames als naar nieuwe fabrieken. Coorevits geeft een lange opsomming: er zijn nieuwe fabrieken in aanbouw of op komst in Letland en de Verenigde Arabische Emiraten, en uitbreidingen van productievestigingen in Polen, Slovenië en Zuid-Korea. Ook aan overnames is er geen gebrek, met vorig jaar die van de grote Italiaanse lijmproducent Durante Adesivi. Dit jaar volgden overnames in Egypte, Saudi-Arabië en Japan. “We investeren meer dan een grote multinational zou doen, omdat we onze toekomst willen veiligstellen. Al die investeringen kosten uiteraard geld. Maar winstmaximalisatie op korte termijn is bij ons niet het ordewoord.”
De klapper is de zonet geopende productievestiging in China, een investering die, eenmaal als die op volle toeren draait, 70 miljoen euro zal hebben gekost. Het gaat om een primeur voor Soudal. “Als we een nieuwe fabriek bouwden, was dat om de lokale markt te bedienen. Althans tot voor kort”, zegt Dirk Coorevits. “In China hebben we voor de eerste keer een fabriek gebouwd die aan de wereldmarkt zal leveren.”
‘Alle westerse bedrijven in China moeten hun fabrieksplannen afgeven, al tientallen jaren lang. Zo hebben de Chinezen heel wat technologische kennis kunnen opbouwen’
Waarom investeren in wereldbevoorrading vanuit het verre China, en niet vanuit Europa?
DIRK COOREVITS. “We blijven ook investeren in Europa. In Turnhout hebben we nog maar pas een ultramoderne en verregaand geautomatiseerde productiesite geopend. Maar om aan voldoende chemische grondstoffen te bemachtigen, moet je vandaag in China zijn. Dat land produceert bijvoorbeeld 70 procent van het wereldwijde volume aan silicone polymeren, tegen prijzen die 20 tot 30 procent lager liggen dan in Europa. Zelfs de Europese chemische industrie investeert niet meer in Europa, maar in China. Het gevolg is dat onze grondstoffen hier ofwel niet meer voorhanden zijn, ofwel veel duurder zijn. En niet alleen de grondstoffen zijn in China goedkoper. Onze machines kopen we in China tegen de helft van de Europese prijs, zonder aan kwaliteit te moeten inboeten. In China is het hele economische ecosysteem veel competitiever dan in Europa. Ik zou zelfs zeggen: China is veel kapitalistischer dan Europa.”
Hoewel China officieel een communistisch land is.
COOREVITS. “In China concurreren bedrijven elkaar kapot om toch maar marktaandeel te winnen. Alleen de sterkste overleven. In Europa worden bedrijven en werknemers veel meer beschermd. In China zijn tientallen bedrijven zoals Soudal, we weten dus wat ons te wachten staat. De zaken gaan in China ook veel sneller vooruit. Neem onze bouwwerf. Als die wat vertraging opliep, zette de aannemer meteen vijftig extra werkkrachten in. De nieuwe fabriek was op de afgesproken dag klaar, alles tiptop in orde. Dat hou je niet voor mogelijk. De snelheid van China, daar kan Europa nog wat van leren.”
‘In het zog van de dollar zijn nog heel wat andere munten verzwakt tegenover de euro. Die depreciatie is voor ons een veel groter nadeel dan de invoerheffingen van Trump’
Nochtans heeft Soudal ook nare ervaringen in China. Zo is een overname uitgelopen op een jarenlang aanslepende rechtszaak.
COOREVITS. “In die tijd was Soudal nog een maatje te klein voor een overname in China. Hoewel we de wet aan onze kant hadden, is die zaak moeten eindigen met een schikking. Het zij zo. Intussen hebben we veel geleerd. We zijn in China om er te blijven. Dat moet ook. Als we competitief willen blijven op de wereldmarkt, moeten we kunnen verkopen tegen Chinese prijzen. Wie nu nog wil verkopen op de wereldmarkt tegen Europese prijzen, wordt het kind van de rekening.”
Wordt de Europese industrie ooit even competitief als de Chinese. Of is het te laat?
COOREVITS. “China is ons op veel domeinen al voorbijgestoken. De Chinezen scoren vandaag de meeste patenten wereldwijd. Terwijl wij een nieuwe technologie nog aan het reguleren zijn, staan de Chinezen alweer heel wat stappen verder. In een aantal sectoren heeft Europa de trein definitief gemist, zoals de zonnepanelen. Europa is zeker niet afgeschreven, maar we gaan onze sterktes goed moeten uitkiezen en hard moeten werken om competitief te blijven. In heel veel delen van de wereld draait de economie sneller, omdat er sneller beslist én gehandeld wordt. Europeanen hebben het liever goed. Voor alles wordt gezorgd, alles is beschermd. Intussen steken andere landen ons voorbij. Ik denk aan Zuid-Korea, een van de landen waar Soudal een fabriek heeft (Soudal heeft wereldwijd 31 fabrieken en 84 filialen, en verkoopt in 140 landen, nvdr). Nog niet zo heel lang geleden was Zuid-Korea een straatarm land. Maar ga vandaag eens een kijkje nemen in Seoul: dat is nogal wat anders dan Brussel.”
Soudal is in China om er te blijven, zegt u. Betekent dat ook dat Soudal goede vriendjes moet zijn met de Communistische Partij?
COOREVITS. “Wij betalen niets, als je dat bedoelt. Maar je moet regelmatig bij de mensen van de Partij op bezoek om alles uit te leggen. Als je dat doet, laten ze je met rust. Je moet wel al je investeringsplannen afgeven. Tot het kleinste schroefje moet je documenteren. Het is niet dat Soudal geviseerd wordt. Het is gewoon de Chinese wet. Alle westerse bedrijven in China moeten hun fabrieksplannen afgeven, al tientallen jaren lang. Zo hebben de Chinezen uiteraard heel wat technologische kennis kunnen opbouwen, waarmee ze dan hun voordeel doen.”
U vindt het geen onrechtmatige overheidsbemoeienis?
COOREVITS. “Het is wat het is.”
‘Uiteraard krijgen we geregeld voorstellen, maar we zijn niet te koop. We willen op eigen kracht verder groeien’
Aan de andere kant van de wereld zit Donald Trump. Wegen zijn invoerheffingen zwaar op de cijfers Soudal?
COOREVITS. “Nee. 80 procent van wat we verkopen in de Verenigde Staten komt van onze fabriek daar. We voeren slechts één product uit naar de Verenigde Staten, polyurethaanschuim, waarop we nu een invoerheffing van 15 procent moeten betalen, tegenover 5 procent voorheen. Dat betekent 2 miljoen dollar extra kosten. Tegenover een omzet van omgerekend 1,7 miljard dollar maakt dat het verschil niet. Een veel groter probleem is dat de Trump-tarieven een domper hebben gezet op het wereldwijde economische sentiment, en daardoor ook op de bouwactiviteit. Maar het grootste zorgenkind is de depreciatie van de dollar. Die is sinds de aankondiging van de Trump-heffingen begin april met zowat 10 procent gezakt tegenover de euro. In het zog van de dollar zijn nog heel wat andere munten verzwakt tegenover de euro. Die depreciatie is voor ons een veel groter nadeel dan de invoerheffingen van Trump.”
Wat met de toekomst? Kan Soudal zijn groei op eigen houtje blijven financieren?
COOREVITS. “De banken staan nog altijd te trappelen om ons kredieten te mogen verstrekken. Soudal maakt voldoende cashflow om ze af te lossen. Ook onze solvabiliteit mag er zijn (in 2024 had Soudal een eigen vermogen van 402 miljoen euro, tegenover een totaal aan kort- en langlopende schulden van 623 miljoen, nvdr). We zouden gerust nog meer kunnen investeren en grotere overnames doen. Maar dat willen we niet. Want dan moeten we misschien te veel risico nemen om het gefinancierd te krijgen. Dat zou onze onafhankelijkheid in het gedrang kunnen brengen. Onze stichter-eigenaar Vic Swerts wil zijn bedrijf honderd procent in familiale handen houden. Uiteraard krijgen we geregeld voorstellen, maar we zijn niet te koop. We willen op eigen kracht verder groeien. Dat is ons al 59 jaar gelukt. Volgend jaar zijn we 60 jaar jong. We zijn van plan om jong te blijven.”
Vic Swerts is nog dagelijks aanwezig in het bedrijf. Zijn bureau ligt een paar deuren verder dan het uwe. Jullie zitten elkaar niet in de weg?
COOREVITS. “Ik ben bezig aan mijn 44ste werkjaar bij Soudal. Vic en ik weten ondertussen wat we aan elkaar hebben. Dagelijks loop ik enkele keren zijn bureau binnen om hem op de hoogte te houden, want zo heeft hij het graag. En natuurlijk maken Vic en ik niet alleen de dienst uit. Veel beslissingen worden genomen door het managementteam van een tiental mensen, van wie de meesten hier al twintig jaar of langer werken. En die beslissingen nemen we zonder veel omhaal. We komen samen in een bureau en hakken de knoop door. Intussen is ook al mijn opvolging geregeld. Ben, de zoon van Vic, volgt mij over vijf jaar op als CEO. Jurgen Vandervelden, de schoonzoon van Vic, blijft COO.”
‘Zelfs de Europese chemische industrie investeert niet meer in Europa’
Soudal draait 1,5 miljard euro omzet, heeft wereldwijd tientallen fabrieken en filialen, maar naar verluidt heeft de CEO geen personal assistant.
COOREVITS. “Natuurlijk niet. Wat zou ik daarmee aanvangen?”
Een beetje CEO heeft tegenwoordig toch een personal assistant?
COOREVITS. “Al mijn directe medewerkers kunnen mijn agenda lezen, en daarin een vergadering met mij beleggen, of gewoon binnenlopen in mijn bureau. Soudal is geen starre multinational. De kmo-spirit is hier altijd blijven bestaan.”
Maar toch, hoe houdt u het overzicht?
COOREVITS. “Door een efficiënte structuur met countrymanagers en regionale directeurs, en horizontale departementen als IT, marketing, operaties, hr, aankoop en R&D, die allemaal nauw contact houden met al onze mensen wereldwijd. Ik reis ook heel veel, om voeling te houden met het terrein. En we hebben een uitstekend rapporteringssysteem, met cijfers tot in de kleinste details. Maar ik snap uw vraag. Soudal is een bedrijf dat blijft uitdijen, en dan zijn een goed overzicht en de juiste aansturing cruciaal. Op papier kun je een perfecte organisatie op poten zetten. Maar het zal werken, of niet werken. Dat hangt af van personen. In elk bedrijf of elke organisatie vallen problemen tussen de plooien. Je hebt medewerkers nodig die bereid zijn de problemen op te pikken en op te lossen. Goede mensen vinden, dat is de échte kunst.” z
Bio
• 1959: geboren in Waregem
• 1981: master in de toegepaste economische wetenschappen, Universiteit Antwerpen
• 1998: advanced management programme Vlerick Management School
• 2012: advanced management programme Insead
• 1982: exportmanager Soudal
• 1998: CEO Soudal
• Trends Manager van het Jaar 2020
Adieu Remco
Remco Evenepoel rijdt niet langer in het shirt van de ploeg Soudal Quick-Step. Maar Dirk Coorevits is niet bitter om het vertrek van de wielerkampioen. “Als iemand weg wil, dan kun je en mag je die niet tegenhouden. Anders heeft dat een verlammende werking op de ploeg. Dat is voor niemand goed.”
Coorevits ontkent niet dat Evenepoel zich niet langer in zijn sas voelde bij Soudal Quick-Step. “Hij vond dat hij onvoldoende professioneel ondersteund werd bij ons. Maar hij werd natuurlijk wél professioneel ondersteund, anders had hij geen olympische medailles en wereldkampioenschappen gewonnen. Hij blijft ook met dezelfde fiets rijden. Dus, zo slecht zal hij wel niet omringd zijn geweest bij ons. Maar goed, hij probeert zijn carrière verder uit te bouwen. En uiteraard wil hij ook meer geld verdienen, laat ons eerlijk zijn. Het is niet dat Soudal Quick-Step nu in zak en as zit. We hebben nog andere goudhaantjes, zoals Tim Merlier en Paul Magnier. Zij hebben al veel overwinningen bijeen gefietst.”
Evenepoel stapte over naar het rijkere Red Bull-BORA-hansgrohe. Gaat het wielrennen dezelfde weg op als het voetbal, waar alleen de ploegen met de grootste budgetten de beste renners kunnen krijgen? “Die evolutie is volop bezig”, aldus Coorevits. “UAE Team Emirates, de ploeg met het grootste budget, heeft niet toevallig Tadej Pogacar kunnen strikken, de beste renner. En dankzij dat grote budget kan die ploeg ook veel andere goede renners aanwerven om Pogacar te ondersteunen tijdens de koers. Het grote geld doet zijn intrede in het wielrennen.”
Het gevolg is dat een aantal ploegen de plak zal zwaaien, en een aantal kleinere ploegen zal moeten afhaken, wat nu al aan het gebeuren is, volgens Coorevits. Toch zal het kleinere Soudal Quick-Step overleven, ondanks de geldrace, verzekert Coorevits. “Momenteel staan wij vierde in het UCI-klassement, met vijftig overwinningen. Helemaal niet slecht voor een ploeg met het financiële gewicht van Soudal Quick-Step. Maar de duurste renners zullen wij niet meer kunnen aantrekken, want wij zullen nooit de ploeg met het grootste budget worden. Maar dat hoeft ook niet, want vroeger waren we evenmin de rijkste ploeg. Een ploeg als Soudal Quick-Step moet het hebben van inzet, hard werken en collegialiteit. Uiteindelijk is wielrennen ook, en misschien vooral, een ploegsport.”
