De te moeilijke bevalling van een Demografiefonds

Dat de vakbonden in de chemie proberen het onderste uit de kan te halen, is logisch. Meer zelfs, het is hun taak. Maar het is blijkbaar ook nooit goed genoeg, oordeelt Trends-redacteur Bert Lauwers.

De chemie heeft als eerste sector in ons land een zogenoemd Demografiefonds uitgewerkt. Dat moet er mee voor zorgen dat de in totaal 90.000 werknemers in vooral chemie, maar ook kunststoffen, farma en biotech, langer aan slag kunnen blijven. Het fonds zal investeren in opleidings- en vormingsprojecten om werkbaar werk te bevorderen. Voorbeelden daarvan zijn loopbaanbegeleiding bij de overstap naar lichter werk, competentiegerichte opleidingen voor leeftijdsgebonden doelgroepen, maatregelen voor meer diversiteit op de werkvloer, preventieve gezondheidsacties, aanpassing van de arbeidstijd of het insourcen van dagjobs. Er werd afgesproken dat 0,15 procent van de brutoloonmassa jaarlijks in het fonds wordt gepompt, of omgerekend zowat 7 miljoen euro. Bovendien verdubbelt het sectorale vormingsfonds Co-valent dat bedrag jaarlijks in de komende vier jaar.

Proficiat voor het bereikte akkoord. Je zou meteen verwachten dat de hele sector een gat in de lucht springt. Niet zo de vakbonden in de chemiesector, die, zoals geweten, zijn werknemers doorgaans heel flink verloont. Nu, dat de vakbonden in de chemie proberen het onderste uit de kan te halen, is logisch. Meer zelfs, het is hun taak. Maar het is blijkbaar ook nooit goed genoeg. De onderhandelingen over de oprichting van het fonds hebben ruim een half jaar aangesleept. Ze waren lang en intens, klinkt het bij de bonden, die zowaar de vermanende vinger opsteken. Geen zweem van enthousiasme, opluchting of positivisme ondanks de lancering van het fonds van 14 miljoen per jaar. Dat aan zo’n akkoord geen positieve draai kan worden gegeven, is een gemiste kans. Jammer ook dat de vakbonden het fonds willen hanteren als breekijzer om enkele oudere eisen uit de cao-onderhandelingen ingewilligd te krijgen.

We kunnen alleen maar hopen dat de bonden intussen wel beseffen dat het Demografiefonds voldoende aandacht moet hebben voor de jongere werknemers in de chemie. De sector worstelt met een verouderend personeelsbestand. Dat, zoals nu de indruk ontstaat, het gros van de eieren in de mand van de ouderen wordt gelegd, moet dus absoluut vermeden worden.