‘Brussels Airlines mag blij zijn met Lufthansa’

Nationalistische nostalgie doet sommigen misschien dromen van een onafhankelijk Brussels Airlines. Maar zonder staatssteun blijft dat een droom, en staatssteun is in de Europese Unie sowieso verboden. Dat zegt Trends-redacteur Wolfgang Riepl.

Brussels Airlines krijgt al jaren geld toegestopt van Lufthansa. Waar zeuren die Belgische historische aandeelhouders eigenlijk over?

België houdt weer eens uitverkoop. Na Eandis voor de Chinezen, stond nu Brussels Airlines in het uitstalraam. Maar in tegenstelling tot de Chinese superprijs, wordt de carrier voor een kooopjesprijs verpatst. Een prikje voor een kroonjuweel.

Maar is dat wel zo? Brussels Airlines is een verhaal van aanhoudende verliezen. Na eindelijk nog eens winst in 2015, wacht dit jaar wellicht opnieuw verlies. Enkel via tientallen miljoenen euro’s van Lufthansa bleef de carrier de voorbije jaren overeind. Meer nog: dankzij de Duitsers kon Brussels Airlines zijn intercontinentale expansieplannen waarmaken. Het aantal werknemers groeide de voorbije vijf jaar met een tiende, naar ruim 3300. Zaventem is voor de Duitsers een centraal knooppunt, zeker voor Afrikaanse vluchten. Een krimpscenario kun je dat moeilijk noemen, ook al wordt die mare vandaag kwistig rondgestrooid door vakbondsmensen.

Willen we misschien Belgisch kapitaal zoeken voor de ‘flag carrier’? Welke garantie biedt Brussels Airlines dat het winstgevend kan worden, onder het bikkelharde concurrentiegeweld van lagekostenmaatschappijen en de carriers uit het Midden-Oosten die met staatssteun volop hun intercontinentaal netwerk uitbouwen? Nationalistische nostalgie doet sommigen misschien dromen van een onafhankelijk Brussels Airlines. Maar zonder staatssteun blijft dat een droom, en staatssteun is in de Europese Unie sowieso verboden. De vraag stellen of een regering een luchtvaartmaatschappij moet runnen is bovendien nutteloos. Sabena leverde het beste voorbeeld van hoe het niet moet.

De synergie met Lufthansa is duidelijk: samenaankoop van onder meer brandstof en vliegtuigen, het optimaal benutten van elkaars netwerk, het gezamenlijk gebruik van een verkoopnetwerk, de aanlevering van passagiers.

In ruil voor zijn groeikapitaal, eiste Lufthansa een lagere uitkoopprijs voor de historische aandeelhouders. En dan? Ook zij stapten in 2001 in een luchtvaartavontuur, dat toen nog SN Brussels heette. Via een doorstart werden de gore littekens na het faillissement van Sabena weggewist. De financiering toen heette een daad van voluntarisme door kapitaalverschaffers die niets van luchtvaart kenden. Lufthansa kent uiteraard wel iets van luchtvaart. Die volgehouden investeringen: voorwaar een daad van voluntarisme. Hallo, historische aandeelhouders?