Boerinneke: ‘Het mooiste compliment kreeg ik bij Boerinneke’

Hans Van Weyenberg, derdegeneratietelg bij Boerinneke zette het familiebedrijf in 2012 in de etalage. Hij wilde op termijn uit het bedrijf stappen, maar dat liep even anders. De match met de nieuwe aandeelhouder Paul-Henri Verhelst was perfect. Negen jaar later timmert de chocomaker aan een nieuwbouw en buitenlandse groei.

Ze omschrijven hun bedrijf graag als ‘de chocowinkel van België’. Dat is wellicht niet eens overdreven. Het familiebedrijf Boerinneke is vandaag niet alleen de laatste merkfabrikant in zijn sector in ons land. Boerinneke produceert daarnaast tal van chocopasta’s die je onder andere merknamen of als huismerk in diverse supermarkten vindt.

Ruim zestig jaar geleden begon het met melk en kaas. Op de site in Sint-Amands, waar vandaag een nieuwbouw verrijst, stond ooit de melkfabriek van het pittoreske dorpje aan de Schelde. “Medio jaren vijftig heeft mijn grootvader langs moeders kant de melkfabriek overgekocht”, blikt medezaakvoerder Hans Van Weyenberg (40) terug. “Hij begon ook verse kaas te maken. Daarmee stopten we in 2002. De chocopasta was toen al het allergrootste deel van onze omzet. Begin jaren zeventig namen mijn vader en de drie andere zonen van grootvader de zaak over. Een van hen overleed in 1993, zijn vrouw erfde de aandelen. Daardoor raakten de verhoudingen tussen enkele aandeelhouders wat vertroebeld. Enkele jaren later vonden de twee resterende broers dat het ook voor hen welletjes was geweest. Ze wilden de zaak overlaten. Er hebben zich toen wel enkele geïnteresseerden aangediend, maar finaal heeft mijn vader zijn voorkooprecht uitgeoefend. Weliswaar niet alvorens hij mij, ik was toen amper 17, gepolst had of ik na mijn studies mee in het bedrijf wilde stappen.”

Hans volgde een opleiding bedrijfsmanagement en ging in 2000 aan de slag in het familiebedrijf. “Ik was bij wijze van spreken in de zaak geboren. Ik vergezelde heel vaak mijn vader, die de productie leidde. Enkele jaren nadat ik aan boord was gekomen, kreeg mijn vader gezondheidsproblemen. Het gewicht van het bedrijf belandde daardoor al snel op mijn schouders”.

Choco in de broekzak

In 2012 keken Hans en zijn vader volop uit naar iemand die het bedrijf al dan niet gedeeltelijk wilde overnemen. Paul-Henri Verhelst (53) kwam in beeld, ook opgegroeid in de chocoladesector én in een familiebedrijf, dat in 2011 verkocht was. Het klikte al snel met Hans. “Ik had uiteraard het grote voordeel dat ik de sector, en dan specifiek de verkoopkanalen, als mijn broekzak kende”, zegt Paul-Henri. “Choco was bovendien een product dat me wel interesseerde. Dit leek me een mooie kans.”

Toen Hans en zijn vader in 2012 het bedrijf te koop stelden, wilden ze het eigenlijk liefst al meteen volledig overlaten. “De drijfveer was vooral commercieel”, vertelt Hans. “Ik ben geen verkoper, en zal dat ook nooit worden. Ik voelde al enkele jaren dat de echte groei toch wat achterwege bleef.”

Tussen 2000 en 2012 was Boerinneke nochtans met zowat de helft gegroeid. Lang niet slecht, maar sinds 2010 stabiliseerde de groei. “Ons eigen merk verkochten we toen alleen via kruideniers. Pas in 2006 kregen we bij Colruyt een voet tussen de deur. Later volgden andere supermarkten. Dat gaf de verkoop een fikse stoot. Daarnaast produceerden we toen al huismerkenchocopasta, goed voor 70 procent van onze omzet. De voorbije jaren kreeg vooral ons eigen merk Boerinneke stevig de wind in de zeilen. Dit jaar zal het ruim de helft van de omzet maken.”

Toen Hans in 2012 wilde verkopen, speelde nog iets anders mee. Hij zag zich het bedrijf niet de rest van zijn dagen in zijn eentje runnen. “Mijn vader begreep dat. Hij verzette zich dus helemaal niet tegen een verkoop. Ook nadat de deal met Paul-Henri medio 2013 beklonken was, ging ik er nog altijd van uit dat ik nog hooguit enkele jaren zou meedraaien.”

Droomhuwelijk

In 2015 stelde Paul-Henri voor dat ze samen zouden doorgaan. Elk had de helft van de aandelen. “Dat vind ik vandaag nog altijd een van de grootste complimenten in mijn leven”, klinkt Hans nog altijd ontroerd. “Sindsdien heb ik geen seconde meer gedacht aan eruit stappen.”

“Het klikte van bij onze eerste ontmoeting. Maar er is meer nodig dan dat”, zegt Paul-Henri. “Ik denk dat we vooral ook inhoudelijk heel goed overeenkomen. De taakverdeling tussen zit volledig snor. Hans kent het productieapparaat door en door, ik sta commercieel sterk in mijn schoenen. Ook daarom besefte ik al snel dat Hans aan boord moest blijven. De productkennis zat volledig bij hem.”

Een precieze taak- of rolverdeling werd in 2015 nooit op papier gezet. Hans en Paul-Henri wisten perfect wat ze aan elkaar hadden. Belangrijke strategische beslissingen nemen ze altijd samen. Er werd weliswaar een aandeelhoudersovereenkomst opgesteld, maar ook daarin staan de managementverantwoordelijkheden niet gedetailleerd beschreven. “We komen haast altijd tot een consensus”, geeft Hans aan. “De huidige situatie is een gigantische verbetering dan toen ik er helemaal alleen voor stond.” Dat blijkt ook uit de cijfers. Toen Paul-Henri de zaak mee overnam, had de onderneming 18 medewerkers, vandaag 40. Ook de omzet verdubbelde, naar ruim 11 miljoen euro.

Voor de komende jaren ziet Paul-Henri de groei vooral komen van de partnerships die Boerinneke afsluit met andere merkhouders. “Wij maken bijvoorbeeld de smeerpasta van Oxfam. Bovendien blijven de huismerken heel belangrijk. We produceren voor tal van Belgische supermarktketens, maar hebben ook voet aan wal gezet in de Verenigde Staten. Dat is onze grootste exportmarkt.”

De machtsoverdracht in het familiebedrijf leidde initieel tot ongerustheid bij de medewerkers. “Sommige commerciële mensen verlieten toen het schip”, geeft Hans toe. “Er waaide al snel een heel andere wind. Ook in de productieafdeling was er aanvankelijk onzekerheid. Een tweede kapitein kwam op het schip. Die was niet van de familie en had weinig kaas gegeten van productie. Na enkele maanden is alles gewoon netjes in zijn oude plooi gevallen. Ook Paul-Henri komt uit een familiebedrijf. Dat heeft zeker geholpen.”

De nieuwe generatie

Zowel Hans als Paul-Henri heeft kinderen, maar geen van beiden gaat er van uit dat die later zomaar in het bedrijf aan de slag gaan. Hans: “Ze zijn met vijf, dat lijkt me ondoenbaar. Bovendien weten we ook nog helemaal niet waar we pakweg binnen vijftien jaar met dit bedrijf zullen staan. Het houdt ons vandaag in ieder geval nog niet bezig. Hoe dan ook: wie ook bij Boerinneke aan boord komt, moet over de juiste bagage beschikken”.