‘Belgische profclubs dribbelen op drijfzand’

Voetbalclubs die zich gedragen als traders, moeten opletten dat ze zichzelf niet in de prak rijden. Dat zegt Trends-redacteur Patrick Claerhout.

De voorbije jaren zijn heel wat Belgische voetbalclubs in buitenlandse handen gekomen. Uit noodzaak. Veel Belgische profclubs zijn operationeel verlieslatend. Daardoor zijn ze sterk afhankelijk van transferinkomsten, maar die zijn hoogst onzeker en kunnen sterk schommelen.

Een financiële analyse van Trends wees uit dat het eigen vermogen van de Belgische profclubs in enkele jaren tijd zowat gehalveerd is, en dat meer dan de helft van hen verlies maakt. Nochtans zijn de tv-inkomsten de voorbije jaren fors gestegen. Maar ook de kosten zijn toegenomen. Onder druk van de internationalisering van de markt kost het steeds meer geld om talentvolle spelers aan te trekken of te behouden.

Enkele jaren geleden leefde het idee dat Belgische profclubs een stabiel businessmodel zouden kunnen bouwen op inkomsten uit ticketing, sponsoring, commerciële activiteiten en tv-gelden. De cijfers tonen aan dat dit niet lukt. De competitiehervorming heeft ertoe geleid dat de kleinere clubs in 1B (de vroegere tweede klasse) op een financieel kerkhof resideren. En ook het play-offsysteem in 1A (eerste klasse) is alleen voor de deelnemers aan play-off 1 (de eerste zes van de reguliere competitie) een winsituatie.

Steeds meer clubs proberen een structureel verdienmodel te bouwen op transferinkomsten. Maar dat is een contradictio in terminis, want transfergeld is variabel. Een businessmodel gebaseerd op variabele inkomsten is zoals dribbelen op drijfzand. Die strategie houdt grote risico’s in.

Het zou kunnen dat investeringen in opleidingscentra, spelers, trainers en begeleiders een nieuwe inkomstenstroom creëren. Maar voetbalclubs die zich gedragen als traders, moeten opletten dat ze zichzelf niet in de prak rijden. Financiële activa beheren is al geen sinecure. Als de activa bestaan uit mensen die hun been kunnen breken of een bal op de paal ikunnen trappen, zijn de risico’s op een debacle nog vele malen groter.