‘Alles wat met tabak te maken heeft zal het op termijn heel moeilijk krijgen’

Op een hoop geld zitten vond hij maar niets. Maar nu koos Frank Verellen, gedelegeerd bestuurder van de gelijknamige sigarenproducent, toch eieren voor zijn geld. “Enkel zotten veranderen nooit van gedachte”.

Ze zijn er minder en minder. En toch zijn er zo van die bestuurskamers die nog erfgoed, geschiedenis en traditie uitstralen.

Bij de sigarenproducent NV Verellen bijvoorbeeld, aan de Bredabaan in Wuustwezel. Aan de muur pronkt een schilderij van de oprichter Theofiel Verellen. In 1868 rolde hij zijn eerste sigaar. Snuifdozen en reclameborden uit de jaren stillekes sieren de bestuurskamer. En het gaat voort met foto’s van de drie volgende generaties-zaakvoerders.

Alleen de huidige gedelegeerde bestuurders, Frank (58) en broer Erik (59) Verellen, hangen niet aan de muur. Vanaf begin volgend jaar trekt de vijfde generatie de deur zelfs helemaal dicht. Want vorige week verkochten de familiale aandeelhouders, waarbij ook nog zus Ann Verellen (57), de sigarenproducent aan de tabaksreus Scandinavian Tobacco Group. Nochtans had Frank drie jaar geleden nog bij hoog en bij laag gezworen nooit te zullen verkopen. Want de familie was gepassioneerd door sigaren. Wat kon je nu doen met een hoop geld?

“Het zijn enkel zotten die nooit van gedachte veranderen”, klinkt Frank Verellen vandaag koel beredeneerd. “Okay, de verkoop smaakt een beetje bitterzuur. Maar we zijn ook gelukkig. Verellen komt in handen van een financieel sterke onderneming. En we hebben verzekerd dat de productie toch nog een tijd in Wuustwezel kan blijven”.

Voor Frank en Erik Verellen was het al langer duidelijk dat hun drie kinderen niet kozen voor de opvolging in de familiale onderneming. “We hebben onze kinderen nochtans pas de dag vóór de overname op de hoogte gebracht. Maar zij hadden al langer de keuze gemaakt. Zij zijn elders actief. Alles wat met tabak te maken heeft zal het op termijn heel moeilijk krijgen”, verwijst Frank Verellen onder meer naar de volgende Europese richtlijn rond tabak, alweer strenger dan de huidige.

Een neus voor zaken

De broers verkopen een kerngezonde onderneming, met geen bankschulden, en vorig jaar een bedrijfsresultaat van 3,8 miljoen euro bij een omzet van 33,5 miljoen euro. “Helemaal anders dan toen wij begonnen, in 1980”, mijmert Frank. “We hadden voortdurend kasproblemen, oubollige merken, geen vernieuwende producten”. En toch was voor beide broers de opvolging van vader Jozef – “zeg maar Ji” – de evidentie zelf. “Sigaren zaten ons in het bloed, ook omdat we als jongere al vakantiewerk deden. De complementariteit met mijn broer bleek de volgende jaren een enorme kracht. Erik heeft een bijzonder goede neus. Hij is wereldwijd vermaard als één van de beste mélangeurs van verschillende tabakssoorten. Erik doet dus productie en aankoop. Ik ben de commerciële en marketingman. We hebben nooit bedrijfsgeheimen voor elkaar gehad. Dat is ons intern huishoudelijk reglement, we leven onze afspraken na. Dat leidde tot een enorme kracht voor ons familiebedrijf”.

In 1993 bracht Verellen het merk Gold op de markt, een dunne, fijne sigaar, of cigarillo. Het werd een kaskraker, en maakt vandaag 55 procent van het jaarvolume van 185 miljoen sigaren. De onderneming exporteert ook 48 procent van de productie, vooral naar Frankrijk, waar Verellen 25 werknemers heeft.

Nooit werkte Frank Verellen elders, op een korte stage bij Unilever na, einde jaren zeventig. Maar einde 2014 gaat de deur onherroepelijk dicht, na 35 jaar in het familiebedrijf. “Maar nee, ik ga voortaan geen zotte zaken doen”, wimpelt hij de vraag weg of hij een jacht gaat kopen aan de Middellandse Zee. Ja, er komt wat meer tijd en ruimte voor sport en tentoonstellingen rond hedendaagse kunst. Voorts heeft Frank Verellen nog een aantal mandaten in familiale kmo’s. Maar vooral: het entrepreneursbloed blijft stromen. “Ik ben een ware roomijsfanaat, vooral van Italiaans roomijs. In België heb je zo weinig variatie in roomijs. Het mag best wat duurder zijn, het moet eruit springen. Dat wordt een nieuwe, weliswaar kleine, activiteit voor mij”. Met een start helemaal van nul deze keer. “Eerst ga ik stage lopen bij een ambachtelijk roomijsproducent, zodat ik het vak kan leren”.