Zwarte piet

Vanaf vandaag 4 juli moeten alle bedrijven van klasse 1 over een milieucoördinator beschikken. De uitvoeringsbesluiten van de regering dreigen echter het kind met het badwater weg te gooien.

Ondanks alle goede bedoelingen heeft de Vlaamse overheid er weer een potje van gemaakt. Vorige week keurde de regering de doctrinaire uitvoeringsbesluiten van het decreet bedrijfinterne milieuzorg goed. Los van het feit dat deze maatregelen nooit op tijd in het Staatsblad zullen verschijnen wat voor de nodige rechtsonzekerheid zorgt , bevat de tekst een waslijst van administratieve verplichtingen, die een ecologisch beleid eerder belemmeren dan bevorderen.

An Roelandt, adviseur van de VEV-studiedienst : “Het gevaar bestaat dat de betrokken vennootschappen zich gaan beperken tot het pro forma in regel stellen in plaats van hun milieubeleid verder uit te bouwen. Nochtans besteden zij steeds meer aandacht aan ecologie. Het bedrijfsleven wil zelf haar verantwoordelijkheid opnemen. Terwijl onze buurlanden overschakelen op vrijwillige afspraken de filosofie van de getoetste zelfcontrole stapelt de Vlaamse overheid de detailvoorschriften op. De extra papierwinkel van het decreet heeft een omgekeerd effect. Overregulering werkt contraproductief. Daarom geven wij de voorkeur aan stimulering van groene investeringen en interne milieuzorg in plaats van een strafbeleid.”

OVERHEID VLUCHT.

Bovendien dreigt de milieucoördinator de zwarte piet van het groen wanbeleid te worden. Claude Klein, adjunct-directeur van de VEV-studiedienst : “De overheid wentelt al haar ecologische problemen die ze zelf niet kan oplossen, op het bedrijfsleven af. Zo krijgt de milieucoördinator de strafrechterlijke verantwoordelijkheid in zijn nek geduwd. Dat zal deze potentiële zondebok nopen tot de grootste voorzichtigheid om zich schriftelijk in te dekken tegen elk mogelijk foutje, met een lawine aan nota’s voor de directie tot gevolg. Bovendien moeten de externe experten, die als milieucoördinator optreden, nog officieel erkend worden.”

Ook rijst de vraag of deze consultants wel aan een burgerlijke aansprakelijkheidsverzekering kunnen geraken (geen enkele maatschappij durft dergelijk risico dekken). Met andere woorden : immobilisme troef. Klein : “Hetzelfde geldt voor het bodemsaneringsdecreet. Nu moet bij historische vervuiling de huidige exploitant zelf de schuldige opzoeken en zijn kosten voor de schoonmaakoperatie recupereren. Ook het recente samenwerkingsakkoord over verpakkingsafval schuift de verplichtingen gewoon af op de rug van de individuele bedrijven. Wat de industriële afvalstromen betreft, zal dit resulteren in een onhaalbare regeling. Als je een bepaalde recuperatiegraad wil bereiken, voer dan een gefaseerd stort- en verbrandingsverbod in, gekoppeld aan een meldingsplicht inclusief controle voor het beperkt aantal afvalbedrijven à la Watco en Van Gansewinkel in plaats van iedere onderneming normen op te leggen. Dat valt toch niet na te gaan.”

Intussen zit de industrie met een klasse 1-syndroom. De drempel om in de Vlaamse milieureglementering ( Vlarem) als een hinderlijk bedrijf beschouwd te worden vaak al vanaf een geïnstalleerd vermogen van 200 kilowatt , is zo klein dat niet minder dan 20.000 ondernemingen tot deze lijst behoren, met alle nodige verplichtingen vandien. Meer nog : de Administratie Milieu Natuur en Landinrichting (Aminal) heeft zelfs de arbitraire bevoegdheid hiervoor bestaan nog geen criteria noch richtlijnen bedrijven uit klasse 2 een milieucoördinator op te leggen. Naar schatting vallen in het totaal 8000 à 9000 vennootschappen onder de verplichting. Alleen de landbouw wie had anders verwacht ? en een groot deel van de bouwsector zijn ontsnapt. Roelandt : “Deze vrijstellingen zijn echter veel te beperkt. Nu worden nog altijd heel wat kleine bedrijven met een gering milieu-impact aan de strengste normen onderworpen, precies alsof ze allemaal potentiële ecocriminelen zijn. Met dergelijk doctrinair decreet creëert de wetgever alleen maar een sfeer van wederzijds wantrouwen en schiet aldus haar doelstelling voorbij.”

ERP

CLAUDE KLEIN EN AN ROELANDT (VEV) Doctrinair decreet schiet haar doelstelling voorbij.