ZWART IS (VAAK) BETROUWBAARDER DAN WIT

Bent u aan het bouwen of renoveren? En laat u dat doen door een officiële aannemer? Dan hebt u nog even voor het bouwverlof start en uw werf stilvalt. Als u gebruikmaakt van zwartwerkers, dan kan er lustig doorgewerkt worden.

De officiële bouwbedrijven klagen steen en been over het zwarte circuit. Met recht en reden uiteraard, want op die manier wordt er met ongelijke wapens gestreden om de contracten op de particuliere bouwmarkt. Maar zo wit-zwart is het plaatje niet. Er bestaat een zwarte markt van bouwvakkers die in hun vrije tijd bijklussen. Er bestaat ook een markt van brandweermannen, politieagenten en andere handige Harry’s die door hun ploegenarbeid veel vrije tijd hebben tijdens de dag. Het grootste aanbod van zwartwerkers komt echter van de Poolse en andere Oost-Europese vaklui. Straks, op 1 januari 2007, krijgt de EU er nog twee kandidaat-zwartwerklanden bij: Bulgarije en Roemenië. Nu moet u die impact niet overschatten: de meeste zwartwerkers uit die twee landen zijn er al.

Ook al hebben de officiële bedrijven gelijk met hun redenering van oneerlijke concurrentie, toch zitten zij vooral ook zelf met een groot probleem. Ooit al eens een offerte gevraagd voor een bouwwerk en prijzen gekregen (bij gebruik van gelijkwaardige materialen) die verschillen van één tot vier? Toen we de test deden op de Trendsredactie werd er ijverig ja geknikt. Ooit al eens vier keer vergeefs naar uw werf gegaan omdat de aannemer niet kwam opdagen omdat zijn werk elders was uitgelopen of hij ergens een snelle lucratieve job ertussen had genomen? Ooit al eens een eindfactuur gekregen die 30 % of meer boven de offerte lag? Ooit als eens een half jaar of langer (of zelfs tot sint-juttemis) moeten wachten op een aannemer die de allerlaatste details moet komen afwerken? Gelukkig hebt u waarschijnlijk ook al ooit eens de laatste factuur niet ontvangen of voor een klein werkje zelfs helemaal geen factuur gekregen.

Een zwartwerker heb je al vanaf 10 euro, een officiële werker kost 35 euro en meer. Voor dat verschil – even los van alle ethische beschouwingen – zou je toch mogen verwachten dat de geboden kwaliteit beter is. Uiteraard zijn er ook problemen op de zwarte markt: er lopen veel would-be vaklui rond, sommigen zijn ook niet stipt, Oost-Europeanen kijken wel eens te diep in de vodkafles en je hebt natuurlijk geen officiële garantie of juridische aanspraakmogelijkheden.

Maar vaak leveren de zwarte vaklui hoogstaande kwaliteit af. Onze bouwbedrijven doen dat ook, maar op administratief en commercieel vlak zijn ze vaak een ramp. En in de kieskeurige diensteneconomie die we vandaag zijn geworden, zijn het meer en meer die zaken die de doorslag geven. In andere sectoren zijn we zonder probleem bereid 35 euro voor een vakman te betalen, omdat we zeker zijn van de superieure kwaliteit die we in ruil krijgen. De bouwsector heeft die evolutie nog niet begrepen, en zolang hij dat niet doet, zal de zwarte sector grote happen uit de markt nemen.

Guido Muelenaer