Zorgwekkende zorgverzekering

De verplichte Vlaamse zorgverzekering is op zes jaar tijd uitgegroeid tot een uit de kluiten gewassen zorgenkind dat de gemoederen verhit. Even recapituleren: de zorgverzekering is verplicht voor iedereen die in Vlaanderen woont en ouder is dan 25 jaar.

De premie bedraagt 10 of 25 euro, geld dat moet dienen om zwaar zorgbehoevenden een uitkering te geven waarmee ze niet-medische kosten, zoals thuishulp of de opname in een rusthuis, kunnen betalen.

De zorgverzekering staat meer dan ooit in de actualiteit, deels omdat SP.A-voorzitster Caroline Gennez pleit voor de afschaffing ervan. Ze vindt het rechtvaardiger en socialer om de financiering te laten lopen via algemene middelen (belastingen).

Akkoord, het zorgverzekeringssysteem vertoont hiaten: het houdt onvoldoende rekening met de financiële draagkracht van de mensen en de overheid moet nog veel meebetalen. Maar weet Gennez wel hoe de niet-medische kosten voor zorgbehoevenden eerlijk (inkomengerelateerd) kunnen worden verdeeld via belastingen? En welke garanties hebben we dat er voldoende overheidsgeld wordt gereserveerd om die kosten te financieren? Geen dus.

Daarnaast is het pleidooi van Gennez om boetes voor wanbetalers kwijt te schelden natuurlijk een stap te ver, hoewel ook de overheid duidelijk tekort is geschoten in haar taak om de bevolking voor te lichten. Een recente enquête van Roularta/DKV toonde aan dat slechts een kwart van de ondervraagden wist wat de zorgverzekering inhoudt.

Dat Gennez intussen van het gros van haar politieke collega’s het verwijt krijgt dat ze de draad van de ‘gratis’-politiek van ex-voorzitter Steve Stevaert weer oppikt, is wat goedkoop, maar mag niet verbazen.

De zorgverzekering is ook nog voor een andere reden actueel: de Franstaligen eisen hun eigen zorgverzekering op en lijken daar nog aardig in te slagen ook. Omdat zij zich gediscrimineerd voelen, zijn ze naar het Grondwettelijk Hof gestapt. Dat heeft op zijn beurt het Europese Hof ingeschakeld zodat nu wordt gevreesd dat Europa de Vlaamse zorgpremies zal torpederen. Hopelijk komt het niet zo ver. Vorige week heeft het marathonteam van oranje-blauw alvast zijn fiat gegeven voor een Franstalige zorgverzekering.

Welnu, als de Franstaligen hun zorgverzekering willen, mogen ze die hebben. Ze kunnen er alleen maar wel bij varen. Alleen is het zo ontzettend jammer dat dit onvermijdelijk leidt tot een nieuwe opstoot van een schijnbaar niet uit te roeien Belgisch kwaad: het Vlaams-Waals voor-wat-hoort-watvirus, ook gekend als de wafelijzerpolitiek. Want als de Franstaligen federaal startkapitaal krijgen voor hun zorgverzekering, krijgt Vlaanderen eenzelfde bedrag als compensatie. Zucht. Dat systeem is er mede de oorzaak van dat ons land nog altijd gebukt gaat onder een indrukwekkende staatsschuld.

Maar laat het duidelijk zijn: zeker in de gezondheidszorg kan Vlaanderen, net als Franstalig België, best de eigen boontjes doppen. Nu nog een manier vinden om de financiering rond te krijgen zonder de staatskas voort te plunderen, en we zijn al een heel eind op weg.

Door Bert Lauwers