‘Zorg eerst voor jezelf’

” Hard werken, dat moet je doen. Voor jezelf zorgen, dat is voor luie mensen. Dat idee leeft in Vlaanderen nog heel hard. Of iemand goed of efficiënt werkt, die vraag wordt niet gesteld. Daar moeten we vanaf. Ook ik. Doe ik in de week iets dat niet voor het werk is, dan heb ik het daar lastig mee. Dat schuldgevoel is erin geramd. In mijn gedachten blijft sluimeren dat ik zeven dagen per week voor de baas moet werken en pas nadien iets anders mag doen. Zo fout, ik weet het, maar het zit zo sterk ingebakken in onze maatschappij.

“Het heeft daarom even geduurd voor ik mezelf voldoende respecteerde. Tot ik een jaar of twee geleden besefte dat het ook een missie is mezelf gezond te maken. En dat dat helemaal geen egoïstische missie is. Zorg eerst voor jezelf: daar wordt ook bij Google op gehamerd. Eerst vond ik dat wat bizar, want ik was altijd met anderen bezig – met mijn vier kinderen, mijn medewerkers. Ik dacht dat ik er zo ook wel zou raken, maar ik had regelmatig last van stressziektes. Daar ben ik nu van verlost, waardoor ik ook beter voor anderen kan zorgen.”

Actief leven

“Toch zeggen mensen me dat ik nog altijd veel werk. Dat klopt. Als je veel verantwoordelijkheid hebt, kun je niet van negen tot vijf werken. Om je welzijn te verhogen, moet je ook niet per se minder werken. Ik respecteer de weekends wel, neem voldoende vakantie en doe niet aan sport. De gekheid van een marathon te moeten lopen en de stress die zoiets veroorzaakt, daar wil ik me niet mee inlaten. De maatschappij verwacht vandaag al genoeg van een mens. Let op: wie energie krijgt van sporten, moet dat zeker doen. Zolang het voor zichzelf is en niet omdat de sociale druk zo groot is.

“Zelf leid ik een heel actief leven zonder dat ik aan sport doe. Dat kan alle richtingen uitgaan. Laatst gingen we bijvoorbeeld op reis in Antwerpen. We boekten een hotel, maakten een valiesje, reden acht minuten tot aan het hotel en deden vanaf dan alsof we er als toerist waren. Op zo’n moment merk je dat je soms mooiere dingen ziet in je eigen stad dan wanneer je de wereld rondreist. Wij maken dus liever dit soort uitstapjes dan zo lang mogelijk te sparen om een grote reis te maken.”

Grote golf

“We hebben hier zoveel. Alleen zijn we daar met z’n allen vaak niet gelukkig mee, omdat we denken dat we niet genoeg hebben. Terwijl onze maatschappij vandaag misschien wel intens is, maar ook al een pak toleranter dan vroeger. Je kunt vandaag bijvoorbeeld aan je verantwoordelijke aangeven waar je limiet ligt. Wie vindt dat het ritme nu hoog ligt, mag niet vergeten hoe het was toen ik in de jaren negentig begon te werken. Toen was het niet abnormaal om zes op de zeven dagen te werken en ‘s nachts door te doen. Het is vandaag dus beter.

“De nieuwe technologie heeft daar mee voor gezorgd. Zo beleefde ik mijn grootste stressmomenten toen ik in de file stond en niet kon verwittigen dat ik te laat ging zijn. Of toen ik nog nota’s moest schrijven, kopiëren, uitdelen en daarna opnieuw op papier beantwoorden. Natuurlijk, de digitale evolutie kan ook als een tsunami over je heen rollen, waardoor je niet meer kunt volgen. Dat geef ik ook toe in het boek dat ik de voorbije maanden in mijn weekends heb geschreven. Alleen is dat niet de schuld van de technologie. Het is aan ons om de technologie te bemeesteren, om te leren surfen op die grote golf. Zodat de technologie ons leven meer in balans kan brengen en de fitbit bijvoorbeeld geen stress meer veroorzaakt.”