Zonevreemde politici

Al vijf jaar talmt de regering met een oplossing voor de zonevreemde bedrijven. Sinds de goedkeuring van het Ruimtelijk Structuurplan Vlaanderen (RSV) in 1997 blijken 23.000 ondernemingen – samen goed voor zo’n 80.000 werknemers – op een foute plaats te zitten.

Een groene stift van een ambtenaar, die wat uitgeschoven is. Een oude luchtfoto uit de jaren zeventig met grazende koeien, die al decennia uit het landschap verdwenen zijn. Een flexibele burgemeester, die mits een kleine tegenprestatie wel aan de wensen van de bedrijfsleider (lees: partijfinancier en stemmer) kan voldoen. Of een historisch scheefgegroeide situatie. Wat ook de reden moge zijn, we zitten met 23.000 ondernemingen die hun activiteiten uitoefenen op locaties waar ze volgens het RSV niet thuishoren. Toch beschikken ze nagenoeg allemaal over een wettelijke exploitatievergunning, afgegeven en bestempeld door de overheid.

De twijfel knaagt bij de bedrijfsleiders, die niet meer weten waaraan en waaraf. Ze willen vooruit, maar worden verlamd door de rechtsonzekerheid. Ze voelen zich politieke vluchtelingen, eenzaam wachtend op een administratieve uitspraak over hun asielaanvraag. Ook de functionarissen van stedenbouw reageren verkrampt. Getraumatiseerd door de wildgroei van de oude gewestplanregelingen, blokkeren ze bijna elke aanvraag voor een bestemmingswijziging, om toch zeker geen fouten te maken. De bedrijven zitten met de handen in het haar.

Uiteindelijk schreef Dirk Van Mechelen ( VLD), de Vlaamse minister van Ruimtelijke Ordening, toch een voorontwerp voor een decreet voor zonevreemde bedrijven. Als tijdelijke maatregel – tegen eind 2006 moeten alle gemeenten een definitieve oplossing uitwerken – stelde hij voor om alle zonevreemde bedrijven binnen het bestaande volume een verbouwingsrecht te geven. In niet-kwetsbare gebieden mochten ze van hem onder strikte voorwaarden zelfs uitbreiden. Dat plan werd op 15 maart echter verworpen. Agalev wil eerst een goedkeuring van het Vlaams Ecologisch Netwerk (VEN) en van het decreet op integraal waterbeheer, zoals in het regeerakkoord staat. De SP.A vreest een algemene amnestie voor bouwovertredingen, zoals VLD-voorzitter Karel De Gucht voorstaat.

Om uit de impasse te raken, hebben de liberalen vorige maand het ontwerp van Van Mechelen als wetsvoorstel in het parlement ingediend. Enkele dagen later volgde het alternatief van de christen-democraten. Beide projecten lijken sterk op elkaar. Daarom dringt Unizo, de organisatie van zelfstandige ondernemers, aan op een akkoord met een wisselmeerderheid. Maar binnen de regering ontbreekt de wil om snel een oplossing uit te werken. Alles wijst op een politieke koehandel, zoals in de goede oude tijd. Je krijgt zelfs de indruk dat de liberalen hopen dat Agalev blijft dwarsliggen, want dan kunnen ze de groenen eens en voorgoed uit de regering gooien. Zo dreigen de zonevreemde bedrijven het slachtoffer te worden van de pre-electorale sfeer die nu in de wandelgangen van de overheid heerst.

Eric Pompen [{ssquf}]