Ziekenfonds kan vakantiecentrum niet verkopen

De socialistische mutualiteit De Voorzorg Limburg heeft een periode getracht zijn vakantiecentrum Petit Rouge in Blankenberge te verkopen. Zonder succes.

In mei 2001 gingen de deuren open van het sociaal vakantiecentrum Petit Rouge op de zeedijk van Blankenberge. Enkel de historische belle-époquegevel bleef behouden. Bouwheer was de socialistische mutualiteit De Voorzorg Limburg (via de vzw Vakanties De Voorzorg). Het vakantiecentrum – zeg niet hotel in het jargon van het sociaal toerisme – bestaat uit tachtig kamers, een zwembad, thalassocentrum, restaurant en brasserie.

Drie jaar na de opening werd Petit Rouge te koop aangeboden. De Voorzorg contacteerde daarvoor de Hasseltse projectontwikkelaar en bouwpromotor Harry Hermans van Hermibo. Hermibouw bouwt en renoveert voor De Voorzorg. “Stilstaan is achteruitgaan en we wilden elke opportuniteit bekijken,” verklaart Tony Coonen, federaal secretaris van De Voorzorg Limburg. “Het sociaal toerisme evolueert en we zouden nu het accent nog meer willen leggen op gezondheid en preventie. Verkopen en weer investeren was dus een optie.”

Te dure aankoop?

Coonen ontkent dat de financiële situatie ooit een reden is geweest om te verkopen. In de markt zijn andere geluiden te horen. Ten eerste zou er een probleem met de uitbating geweest zijn. Tony Coonen ontkent: “De start was moeilijk, maar is positief geëvolueerd. In de zomer halen we een bezetting van 95 %. We draaien een lichte winst, die we investeren in onderhoud.” Coonen ontkent ook de geruchten dat er veel Limburgs personeel werkt dat op de loonlijst van het ziekenfonds staat. “Dat is onmogelijk, wij worden gecontroleerd door revisoren.”

Tweede probleem is de prijs van de investering. Die ligt volgens specialisten te hoog. De normprijs voor een hotelkamer is 50.000 euro. Dat betekent 4 miljoen euro voor het hotel. De grond is 6,25 miljoen euro waard en de garage (met 60 parkeerplaatsen) op zijn best 2,5 miljoen euro. Alles samen 12,75 miljoen euro, gul berekend.Volgens verschillende bronnen die erg dicht bij de verkoop van Petit Rouge betrokken zijn geweest, bedroeg het investeringsbedrag 15 miljoen euro. En wou De Voorzorg niet voor minder dan dat bedrag verkopen. “We hebben 12 miljoen euro besteed aan de aankoop en verbouwing,” repliceert Tony Coonen.

Zwart geld?

Heel wat partijen hebben interesse betoond in het vakantiecentrum. Slechts met één partij gingen de contacten vrij ver: een Portugese groep. “Er was echter discussie over de overname van het personeel, de waarde van onderhoudscontracten en de minderprijs die men wenste te betalen ten gevolge van lopende geschillen met aannemers van tijdens de verbouwing,” aldus Coonen.

Achter die Portugese groep zaten volgens onze informatie – en Harry Hermans bevestigt dat – Armeense diamantairs. Ze wilden actief worden op de Antwerpse diamantmarkt, maar vonden dat ze daarvoor ook vastgoed in België nodig hadden (sic). Naar verluidt wilden de Armeniërs 13,75 miljoen euro betalen, waarvan 2,5 miljoen in het zwart. “Ik heb nooit met iemand gepraat,” zegt Coonen. “En van zwart geld kan geen sprake zijn. We hebben nu beslist niet meer te verkopen.”

Concurrentievervalsing?

Mutualiteiten doen net als vakbonden aan sociaal toerisme. “Zolang er een wettelijk kader is, kunnen we dit als mutualiteit blijven doen,” vindt Coonen. “Het sociaal toerisme blijft voor ons een onderdeel van de visie op een moderne mutualiteit.”

Dat verhindert niet dat die visie verandert. Coonen: “Begin jaren negentig waren we op zoek naar een nieuwe vorm van sociaal toerisme. In het verleden ging het uitsluitend om goedkope vakanties voor minderbedeelden. We wilden een nieuw concept en een andere doelgroep. We wilden een centrum met meer comfort en gekoppeld aan preventieve gezondheid, gericht op kuren en onthaasten. Daarom werd Petit Rouge in 1995 gekocht. We kregen hiervoor subsidies en een lening met lage rentevoet van de Rijksdienst voor Jaarlijkse Vakantie. We hebben een bijkomende lening genomen en geput uit eigen middelen. De leden (die 15 % goedkoper kunnen verblijven in het centrum) betalen ook via hun bijdrage een stukje voor het sociaal toerisme.”

De uitbaters van privé-hotels zien daar wel graten in. Zij protesteerden bij de heropening van Petit Rouge tegen de concurrentievervalsing via subsidies aan hotels uit het sociaal toerisme.

Guido Meulenaer