ZIEKE PROVINCIE?

Leven West-Vlamingen ongezonder dan de rest van België? Waarom verdient een West-Vlaamse huisarts anders bijna twee keer zoveel als zijn Brusselse collega?

In het arrondissement Roeselare verdient een huisarts gemiddeld 3,46 miljoen frank. Zijn collega in Halle-Vilvoorde haalt een gemiddeld jaarinkomen van ‘amper’ 1,86 miljoen frank. Cijfers die De Huisarts onlangs publiceerde. Vanwaar het grote verschil?

Tussen 1992 en 1996 nam het gemiddelde inkomen van een huisarts in België toe met 26%. De doorsnee dokter verdient officieel per jaar net geen 2 miljoen frank (de index van kleinhandelsprijzen steeg in diezelfde periode met 7%). Opvallend is dat de rest van de Vlaamse artsen het veel beter doet dan deze in de hoofdstad (en Wallonië). Een West-Vlaamse huisarts verdient zelfs bijna het dubbele van zijn Brusselse confrater.

Dokter Roger Deberdt, voorzitter van de Orde van Geneesheren, afdeling West-Vlaanderen, relativeert: “Het gaat om cijfers van het aanslagjaar 1994, dus om inkomsten uit 1993, en dan nog uitsluitend uit de praktijken van zelfstandige artsen. Bijkomende inkomsten (uit vennootschappen bijvoorbeeld) werden niet meegerekend. Evenmin werd de vergelijking gemaakt met wat een gesalarieerde arts verdient.”

Natuurlijk is het verschil in patiëntenaantal per arts bepalend voor het verschillende inkomensniveau. Eind 1996 waren er in België in totaal 18.552 artsen actief: 9669 in Vlaanderen, 6295 in Wallonië en 2588 in het hoofdstedelijk gewest. Dat komt neer op 610 patiënten per arts in Vlaanderen, 527 in Wallonië en 367 in Brussel. Artsen in de Westhoek bedienen doorgaans een ruime regio. De meesten hebben een grote praktijk en zijn grootschaliger gestructureerd. Deberdt bevestigt: “West-Vlaanderen telt vandaag inderdaad het grootste aantal artsenvennootschappen in vergelijking met de rest van het land. Bestendige praktijken met een goede verdienste.”

Logisch dat men met meer patiënten ook meer verdient. De studiedienst van de Landsbond van Onafhankelijke Ziekenfondsen heeft nog een andere verklaring. Zo blijken Vlamingen veel sneller naar de zogenaamde lage-drempelspecialist (kinderarts, gynaecoloog…) te stappen. In Brussel daarentegen en in de gemarginaliseerde wijken van de steden ligt niet alleen die drempel hoger, maar nemen mensen – bijvoorbeeld omwille van hun anderstaligheid – makkelijker hun toevlucht tot poliklinieken en dergelijke.

Wie dus voor zijn gezondheid deze zomer de zee wil vermijden om de zuivere lucht van de hoofdstad op te zoeken, denkt best even na…