Zere rug en kapotte droom

Colsaerts kon Vanhootegem en De Vooght niet vergezellen in de finale van de Europese kwalificaties.

In november 2000 sloeg Colsaerts zich moeiteloos door deze beproeving, in een groep van tweehonderd spelers die het over zes ronden tegen elkaar opnamen, en kreeg zo een van de 35 beschikbare kaarten.

Dit jaar heeft hij nooit het goede ritme gevonden in de Europese Tour. Colsaerts raakte niet verder dan de 172ste plaats, terwijl de andere Belg, Nicolas Vanhootegem, iets beter presteerde met een 143ste plaats in de eindstand. Beide Belgen moesten dus opnieuw de kwalificaties spelen. Vanhootegem plaatste zich meteen voor de finale, samen met Didier De Vooght, die er niet in geslaagd was om zich te kwalificeren via de Challenge Tour.

Ondertussen raakte Colsaerts niet voorbij de cut van de tweede kwalificatie. Dat had dan weer te maken met een rugblessure die hem de jongste tijd parten speelde. Volgend jaar speelt Colsaerts dus de Challenge Tour, een circuit waarin hij al schitterde met een tweede plaats ex aequo in 2000, meer bepaald in de Dexia-BIL Luxembourg Open. Daar raakte hij net niet voorbij de Zweed Henrik Stenson, die dit jaar gensters sloeg in de Europese Tour en onder meer de Benson & Hedges won.

Uiteraard was Colsaerts diep ontgoocheld over zijn Spaanse wedervaren, temeer daar hij de kwalificaties zeer goed had voorbereid. “Nu zet ik mijn zinnen helemaal op de Challenge Tour 2002. Daar wil ik een plaats in de topvijftien veroveren, zodat ik in 2003 kan overstappen naar de grote Tour. En als het niet op die manier lukt, dan heb ik nog altijd de kwalificaties.”

De Brusselaar kijkt dus vooruit. Hij is nu achttien en draagt al behoorlijk wat ervaring mee. Zo ziet hij in dat zijn aanvallende speelstijl, waarmee hij steevast scoorde bij de amateurs, niet meteen is opgewassen tegen het genadeloze spel van de professionals. De komende winter buigt Colsaerts zich ongetwijfeld over zijn course management, wat hem alleen maar sterker kan maken.

John Baete