Zeg niet ‘besparing’, zeg ‘efficiëntiewinst’

Het Wetstraatees heeft er een woord bij: ‘efficiëntiewinst’. Het betekent niets anders dan ‘besparing’. Maar dat woord neemt de regering-Peeters liever niet in de mond. Om de Vlaamse consument niet ongerust te maken, zodat hij blijft uitgeven? Maar die weet uiteraard beter.

De gemiddelde Vlaming betaalt meer belastingen, want de jobkorting verdwijnt. Daarmee maakt de Vlaamse regeerploeg meteen een derde goed van het begrotingstekort dat ze tegen eind 2010 moet wegwerken. Bovendien gaat het om geld dat jaar na jaar terugkomt. Het gaat deels naar investeringen in de economie en solidariteit met de werklozen. Een te verdedigen keuze voor de langere termijn.

Minister-president Kris Peeters (CD&V) gaf maandag in zijn Septemberverklaring weliswaar aan waar hij niet op zal besparen. Maar we hebben het raden naar welke concrete maatregelen hij naast de afschaffing van de jobkorting zal nemen om de Vlaamse financiën opnieuw op het juiste spoor te krijgen. Hoe dan ook, de ‘efficiëntiewinsten’ mogen de dienstverlening niet aantasten en geen ontslagen meebrengen. Let wel, dat sluit niet uit dat ambtenaren die met pensioen vertrekken niet worden vervangen.

Wordt een busrit dan duurder omdat De Lijn moet inleveren? Hoe gaat de VRT de buikriem aanhalen? Moeten leerkrachten een deel van hun loon inleveren? Het departement Onderwijs moet bijna 118 miljoen besparen zonder ontslagen en met behoud van de dienstverlening. Het klopt dat dit nog geen twee procent is van het budget, maar wat moeten we bijvoorbeeld verstaan onder Peeters’ aankondiging dat de ‘gemiddelde omkadering’ in het onderwijs niet zal dalen? We weten alleen dat de ‘efficiëntiewinsten’ in het overheidsapparaat 133 miljoen moeten opbrengen – een belangrijke besparingspost naast die van de jobkorting.

Kortom, onduidelijkheid troef. Het doet de vraag rijzen naar het nut van zo’n Septemberverklaring. Komen vertellen dat het niet goed gaat, dat Vlaanderen minder geld in kas krijgt en dat de regering 1,8 miljard wil besparen tegen eind 2010 zonder te raken aan de sociaal zwaksten en aan de investeringen, dat wisten we al. Waar bleef de panache van een plan dat verder kijkt dan 2010? Niemand weet hoe de economische situatie er in 2011 zal uitzien, klonk het ministeriële antwoord. Alsof dat de regering ontslaat van de plicht om op lange termijn te denken.

Het parlement, en dus de bevolking, is nauwelijks wijzer geworden van de Septemberverklaring. Als het daarbij blijft, heeft die geen zin. Het is nu maar te hopen dat we eind oktober, bij de voorstelling van het budget, wel concrete en correcte cijfers krijgen.

Wat we nu al kunnen vooropstellen, is dat de Vlamingen het in hun portemonnee zullen voelen. Wie dat ontkent, verkoopt prietpraat. Wie daarover rond de pot draait, probeert de bevolking zand in de ogen te strooien. De regering wakkert de onrust bij de Vlamingen aan door de manier waarop ze over de begroting communiceert.

Briefing

Begrotingsbeleid zaait generatieconflict, blz. 20

Door Boudewijn Vanpeteghem

Wat we nu al kunnen vooropstellen,is dat de Vlamingen het in hun portemonnee zullen voelen.